AICA-Salon op 27 februari over het ‘ik’ in de kunstkritiek

Jan van Munster,12 x IK (1999), installatie Abdijplein Middelburg, glas, argon, transformators. Foto: Ruden Riemets
Op dinsdagavond 27 februari gaan kunstcritici Hanne Hagenaars, Zippora Elders en Lena van Tijen met AICA-bestuurslid en kunstcriticus Christel Vesters in gesprek over de rol van het ik in hun werk. Steeds vaker brengen kunstcritici, behalve hun mening, ook hun persoonlijke beleving en (levens)ervaring in stelling in kunst kritische teksten. Welke functie heeft deze persoonlijke toon ten aanzien van de lezer? En hoe verhoudt zij zich tot de veronderstelde objectiviteit van de criticus? 'The personal is political', schreef de feministische activiste Carol Hanish in 1970, maar hoe verhouden het persoonlijke en politieke zich in de kunstkritiek?

Van beeldend kunstenaars is het inmiddels geaccepteerd dat zij autobiografische elementen in hun werk verwerken. De scheidslijn tussen kunstenaarschap en privé leven is meestal niet zo helder. Maar van de mensen die over hun werk schrijven, de kunstcritici en – journalisten, wordt nog steeds een bepaalde mate van objectiviteit verwacht, ook al bestaat zoiets als een 'objectief waardeoordeel' niet. Deze voorwaarde en claim van een objectieve kunstbeschouwing is de erfenis van een 'pure' modernistische kunstkritiek (denk: Clement Greenberg), die van de kunstcriticus verlangt zijn of haar subjectieve oordeel te staven aan bijvoorbeeld maatgevende meesterwerken uit de (westerse) kunstgeschiedenis. Esthetiek is het doel; politiek, maatschappelijke discussies, individuele meningen, laat staan persoonlijke gevoelens, dienen buiten het domein van de kunstkritiek gehouden te worden. De kunstgeschiedenis – en in het verlengde de kunstkritiek – was immers een heldere, overzichtelijke aangelegenheid.

Ons beeld van de kunst, de kunstgeschiedenis én van de wereld om ons heen, is inmiddels sterk veranderd. Heldere categorieën, strakke scheidslijnen, dominante narratieven en 'de' waarheid bestaan voor velen niet meer. In plaats daarvan is ieders ervaring, ieders mening, ieders realiteit er één in een diverse en meerstemmige wereld. De kunstkritiek verandert mee: niet langer verplicht afstandelijk en objectief, maar een genre waarin het mens-zijn, en de culturele, etnische, gender, economische identiteit en politieke oriëntatie van de auteur expliciet kunnen worden ingezet om kunstwerken of de kunstwereld in brede zin van context te voorzien.

Hanne Hagenaars, Zippora Elders en Lena van Tijen vertegenwoordigen drie generaties vrouwelijke kunstcritici, die ieder om eigen redenen hun kunstbeschouwingen vervlechten met persoonlijke observaties, herinneringen of gebeurtenissen uit hun eigen leven. Voor de een is verwevenheid van kunst en leven a priori. Kunst biedt lessen voor het leven en gaat over thema's waar we allemaal mee te maken hebben. Voor de andere is het schrijven in de 1e-persoon een bewuste keuze om de lezer transparantie te bieden over wie er vanuit welk perspectief aan het woord is. Er is ruimte voor twijfel en persoonlijke overpeinzingen. De ik-schrijvende criticus biedt zo tegenwicht aan de traditionele persoon van de criticus-connaisseur wiens woord decennia lang wet was.
 
De avond is samengesteld en wordt gemodereerd door AICA bestuurslid en kunstcriticus Christel Vesters. Aanvang: 19:30 uur. Na afloop is er zoals gebruikelijk een borrel en de gelegenheid om verder te praten. Voertaal van de bijeenkomst is Nederlands.

Om u aan te melden voor deze Salon stuurt u een email aan info@aicanederland.org (of klik hier).

Ook in 2024 organiseert AICA weer een aantal salons: gesprekken en debatten over actuele thema's in de kunstkritiek, van theoretische beschouwingen tot praktische struikelblokken, met en voor AICA-leden, belangstellenden en speciale genodigden. De salons worden gehouden in de theaterzaal van Perdu, Kloveniersburgwal 86, Amsterdam.  Inloop vanaf 19 uur, aanvang programma 19:30 uur.
 
De afbeelding bij aankondiging van de Salon is van Jan van Munster. Sinds 1987 duikt in het werk van Van Munster het IK-teken regelmatig en in zeer uiteenlopende vormen op.
 
 
Meer informatie over de sprekers:

De praktijk van Hanne Hagenaars focust zich op de verbintenis tussen kunst en leven. Hagenaars was initiatiefneemster van het tijdschrift The Dummy Speaks en oprichtster van het kunsttijdschrift Mister Motley over actuele kunst. In 2006 publiceerde ze haar boek  Geen wolk, hoe kunst mijn leven redde. En in 2022 kwam haar boek Missen als een ronde vorm uit. Hagenaars werkte als curator van het Studium Generale voor de KABK en gaf jarenlang les aan diverse academies. Ze schrijft essay’s en maakt tentoonstellingen, zoals Aan de rand van de hemel (visioenen) voor museum Krona in Uden (samen met Gijs Assmann) en de tentoonstelling 31553580 (obsessie) voor nummers & schema’s voor het Museum van de Geest (samen met Jan Hoek).

Zippora Elders werkt internationaal als curator en adviseur, en schrijft regelmatig voor kunstplatformen, publicaties en daarbuiten. Elders studeerde kunstgeschiedenis en curatorial studies met bestuurskunde en filosofie. Ze was onder andere directeur van Kunstfort bij Vijfhuizen, cocurator van Sonsbeek en curator van Foam. Vorige maand rondde ze haar  af als het Hoofd Curatorial Department & Outreach van Gropius Bau in Berlijn. Ze is betrokken bij kunstonderwijs en actief als bestuurder van organisaties in kunst, muziek en literatuur.

Lena van Tijen is een Nederlands-Kroatische schrijver, vertaler en boekverkoper. Haar teksten verschenen in De Groene AmsterdammerMetropolis M, en het Belgische kunsttijdschrift GLEAN (voorheen HART). Haar vertalingen waren te lezen in het literaire tijdschrift Terras en De Gids. In 2022 werd haar tekst Mag het weg? bekroond met de Prijs voor de Jonge Kunstkritiek in de categorie essay.

AICA-Salon 28 september: schrijven in andere talen

Kunstwerk Natalia Papaeva

schrijven – schrijver – schrijvigheid
write – writer – writishness

    • Tijdens de komende AICA-salon stellen we de vraag wat het betekent om in een andere taal dan je moedertaal te schrijven. In het Engels bijvoorbeeld, maar ook – als je niet met Nederland bent grootgebracht – in het Nederlands. Wanneer maak je die keuze om in een andere taal te schrijven en wat zijn de consequenties ervan? Oefen je de grammaticaregels en leer je de woorden? Of is het intuïtiever en wordt de nieuwe taal een innerlijke stem? Steeds vaker online spelen onze levens zich allang niet meer in één taal af: welke ta(a)l-igheden zullen academici, kunsthistorici en critici in de toekomst hanteren?

Aan de hand van een programma met drie sprekers proberen we een beeld te schetsen van de complexiteit van dit leer- en veranderingsproces.

Nicoline van Harskamp spreekt over het Engels en de manier waarop deze taal in de wereld wordt gebruikt en al doende verandert. Samen met de VU en het Sandberginstituut ontwikkelde zij Englishes Mooc, een internetcursus waarin verschillende rollen van de Engelse taal worden toegelicht; Engels als moedertaal, officiële taal, werktaal, tussentaal, et cetera. De Mooc bevat o.a. lessen in fonetiek en intonatie om het gebruik van het eigen Engels te bevorderen. De Engelse taal kent veel varianten, vandaar dat Van Harskamp over ‘Englishes’ spreekt.

Natalia Papaeva is geboren in Buryatia (Oost-Siberië). Taal en het leren van talen vormen de uitgangspunten van haar werk. Ook in de performance ‘Zonseg‘ (2023) dat een Burayts liedje als uitgangspunt heeft. Hoe verhouden de verschillende talen die zij spreekt zich tot elkaar, het Burayt, Russisch, Engels, Nederlands? Hoe zijn zij verbonden met schrift en schrijven, met het lichaam en de herinnering?

Alena Alexandrova zal vertellen waarom zij proza schrijft in het Engels. Zij zal voordragen uit eigen werk. Alexandrova is cultuurtheoreticus en curator. Het schrijven van verhalen is een nieuw aspect van haar werk. Tijdens de Salon zal zij over haar schrijfervaring en haar taalkeuze vertellen.

De avond wordt afgesloten met een discussie waar het publiek aan deel kan nemen.
De voertalen zijn Engels en Nederlands.

Samenstelling / moderator: Saskia Monshouwer

Informatie gasten:
Nicoline van Harskamp (1975)
Van Harskamp is beeldend kunstenaar en hoogleraar performatieve kunst aan de Kunstakademie Münster (DE). Haar werk draait om spreektaal en solidariteit. Live werken vonden plaats in MuHKA Antwerpen, Tate Modern Londen, KunstWerke Berlijn, New Museum New York, Steirischer Herbst Graz, Project Art Centre Dublin, Stichting Serralves Porto en het Kaaitheater Brussel. Ook haar video- en installatiewerken worden internationaal geëxposeerd. Daarnaast doet ze online projecten als www.contagious-speech.org en www.englishes-mooc.org. In haar meest recente project ‘Voix Blanche’ richt zij zich op de gevolgen van ‘screen talk’ voor de manier waarop we spreken.

Natalia Papaeva (1989)

Papaeva is geboren in Boerjatië (Oost-Siberië). Zij studeerde aan de staatsuniversiteit van Sint-Petersburg, Rusland en aan de KABK in Den Haag en is nu in residency bij de Rijksakademie in Amsterdam. Ze gebruikt geschreven en gesproken taal als instrument om de consequenties van het kolonialisme te onderzoeken. Haar performances ontstaan aan hand van liedjes in het Boerjatisch waarin persoonlijke en collectieve ervaringen vervat zijn. Het gebruik van haar moedertaal is een bewuste keuze. Zij vestigt hiermee de aandacht op de manier waarop ook culturen worden uitgewist als een de taal verdwijnt.

Alena Alexandrova
Alexandrova is schrijver, theoreticus en docent aan de afdeling beeldende kunst en fotografie van Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam. Zij is gastdocent aan de academie voor beeldende kunst in Nürnberg. Ze publiceerde boeken en teksten in academische en artistieke context en levert met grote regelmaat bijdragen aan kunstbladen en catalogi. Als schrijver onderzoekt zij de mogelijkheid om theoretische inzichten te bemiddelen via literatuur en andere denkbeeldige vormen, waaronder een doorlopende reeks voorlees-sessies. In 2017 verscheen haar boek ‘Breaking Resemblance’ bij Fordham University Press. Ze is co-editor van een bundel over het werk van Jean-Luc Nancy en stelde als curator meerdere exposities en symposia samen in Amsterdam en Parijs. Ze haalde haar PhD aan de Universiteit van Amsterdam (UVA).

Tijdens de AICA-Salons houden AICA-leden en/of gastsprekers een prikkelende presentatie over een actueel onderwerp dat betrekking heeft op de kunstkritiek. Daarnaast is er volop ruimte voor discussie. Aansluitend is er een borrel.

Praktisch: Op 28 september begint de Salon om 19:30 uur, inloop vanaf 19:00 uur. Locatie: Perdu, Kloveniersburgwal 86, Amsterdam
Toegang gratis, ook voor niet-AICA-leden. Aanmelden via info@aicanederland.org wordt op prijs gesteld.

Beeld: Natalia Papaeva – Zonseg

AICA-congres 13-17 november 2023 in Krakau

Hoe is de kunstkritiek en de kunstwereld afhankelijk van de instituties die de kunst beheren en tonen? En hoe hebben die musea, bibliotheken en galeries controle over de kunstkritiek? Over die vragen gaat het in het 55e internationale AICA-congres, georganiseerd door AICA Polen, dat van 13 tot 17 november 2023 in Krakau zal plaatsvinden. Op het programma staan key-notes van onder anderen Karen Archey (Stedelijk Museum Amsterdam, publiceerde het boek 'After Institutions' (2022)), Maria Thereza Alves (kunstenaar/criticus), en Nikita Kadan (kunstenaar), daarnaast zijn er panels met bijdragen van AICA-leden en andere belangstellenden. Het programma is hier te lezen, aanmelden (met suggesties voor hotels en de kosten) kan hier

Naast de lezingen en panels zijn er ook excursies naar musea en kunstinstellingen in de stad, en is er volop gelegenheid kennis te maken met de andere leden van AICA-International. Een verslag over de editie in Keulen en Berlijn in 2019 staat hier

Leden van AICA én niet-leden zijn van harte welkom!

Museumbezoek Jan Veth en Galatea in Dordrecht 7 juli

Jan Veth, 'Karen', 1892. Stichting Kröller-Müller Museum, Otterlo

Het gebeurt niet vaak dat een museum een tentoonstelling wijdt aan het werk van een kunstcriticus. In de tentoonstelling Het oog van Jan Veth. Schilder en criticus rond 1900, in het Dordrechts Museum, komen naast de schilderijen van Jan Veth ook zijn kunstkritieken uitgebreid aan bod. Het leek ons daarom een goed idee om het culturele seizoen af te sluiten met een bezoek aan het Dordrechts Museum. Het museum verwelkomt ons graag op vrijdag 7 juli aanstaande, Sanne Baar, projectleider van de tentoonstelling zal een rondleiding verzorgen.

Na ons bezoek aan de tentoonstelling Het oog van Jan Veth is er gelegenheid om het werk van de acht kunstenaars te zien die zijn genomineerd voor de Galatea Kunstprijs 2023. De prijs wordt uitgereikt aan kunstenaars met een recent migratie verleden en is een initiatief van de Galatea Foundation. Twee van de kunstenaars, Vita Buivid en Natalia Grezina, beiden uit Oekraïne, zijn die middag in het museum. Wie wil kan met hen in gesprek over hun werk.

We starten om 14:00. Uiteraard heeft u met uw AICA kaart gratis toegang tot het museum. Na afloop is er gelegenheid om samen iets te drinken en bij te praten. U kunt zich aanmelden door een email te sturen aan info@aicanederland.orgIntroducees zijn van harte welkom

 

AICA-Nederland zoekt penningmeester!

Het bestuur van AICA Nederland zoekt dringend een nieuwe penningmeester. Het gaat om een vrijwillige functie.

Je hoeft geen accountantdiploma te hebben, een beetje handigheid met cijfers is wel handig.

De penningmeester stelt de begroting en jaarrekening op, betaalt de lopende rekeningen en houdt de betalingen van het lidmaatschapsgeld bij. Daarnaast is de penningmeester ook lid van het bestuur, en kan dus meedenken en -organiseren van de activiteiten van AICA Nederland.

Ben je lid van AICA-Nederland (of wil je dat worden): meld het ons, op info@aicanederland.org

AICA-salon 19 april: Code-Switching (LET OP: begint om 19:30 uur!)

Code-switching is een begrip uit de taalwetenschap. Het verwijst naar het door elkaar gebruiken van meerdere talen in één tekst of context. Het komt regelmatig voor bij mensen die meerdere talen spreken en sijpelt door in nieuwe cultuuruitingen waarvan hiphop en rapmuziek de meest bekende zijn. Code-switching kan model staan voor een mondiale kunstopvatting.
Tijdens de salon worden de implicaties van dit model onderzocht. Wat betekenen meertaligheid en het spreken vanuit een gemengde culturele achtergrond voor de kunst en de kunstkritiek?We gaan in gesprek aan de hand van twee korte presentaties van Kitty Zijlmans en Arjun Chadha. Zijlmans beziet de kunstgeschiedenis vanuit een mondiaal perspectief, een visie die tot een nieuwe studierichting leidde: World Art Studies. In 2023 ontwikkelde zij een online cursus voor middelbare scholen. Tijdens de salon licht zij haar visie toe. Arjun Chadha is oprichter van het onafhankelijke tijdschrift Get Familiar, en formuleert zijn visie op kunst en cultuur aan de hand van interviews met internationale muzikanten en muziekjournalisten. Tijdens de salon spreekt hij over de totstandkoming van het blad en zijn motivatie.

Tussendoor wordt de bijzondere video Play White van Bianca Baldi getoond (2019, video: 10.45” colour, stereo). Geboren in Zuid-Afrika, werkend vanuit Brussel baseert Baldi zich in de video op studies over biomimicry, in het bijzonder van sepia’s – zeekatten of inktvissen – en haar eigen familiegeschiedenis, maar ook op literaire precedenten – zoals de roman Passing (1929) van Nella Larsen – om na te denken over raciale overgang en de instabiliteit van raciale identiteiten.

Het programma is samengesteld en wordt gemodereerd door bestuurslid Saskia Monshouwer.

Informatie over de sprekers:
Kitty Zijlmans is Emeritus Hoogleraar Hedendaagse Kunstgeschiedenis en Theorie / World Art Studies aan het Leiden University Centre for the Arts in Society. De online cursus is tot stand gekomen i.s.m. de VONKC – Vereniging Onderwijs Kunst en Cultuur 2023. Klik hier om Zijlman's afscheidsrede uit 2021 te lezen.

Arjun Chadha is oprichter van het onafhankelijke, Engelstalige tijdschrift Get Familiar, waarin de wereld wordt beschouwd vanuit raakvlakken met hiphop. Chadha werkt vanuit Amsterdam en London. Het blad kreeg twee internationale prijzen: European Independent Magazine of the year 2021 en Mercurs BeLOFte van het jaar 2020.
Bianca Baldi maakt video’s, installaties en geeft lezingen. Ze studeerde kunst aan van de Universiteit van Kaapstad, Zuid-Afrika en de Städelschule in Frankfurt, Duitsland. Baldi heeft verschillende solotentoonstellingen gehad, o.a. in de Grazer Kunstverein (Oostenrijk), Kunstverein Hamburger Bahnhof (Duitsland), en nam deel aan internationale biënnales, waaronder de 11e Afrikaanse Fotobiënnale in Bamako, Mali (2018) en de 11e Biënnale van Shanghai, China (2017).
https://www.netwerkaalst.be/publicatie/play-white/

Tijdens de AICA-Salons houden AICA-leden en/of gastsprekers een prikkelende presentatie over een actueel onderwerp dat betrekking heeft op de kunstkritiek. Daarnaast is er volop ruimte voor discussie. Aansluitend is er een borrel.

Practisch: de avond begint om 19:30 uur, inloop vanaf 19:00 uur. Locatie: Perdu, Kloveniersburgwal 86, Amsterdam

Toegang gratis, ook voor niet-AICA-leden. Aanmelden via info@aicanederland.org wordt op prijs gesteld.

'Op de barricade' Winnende tekst PJKK in Engels online bij AICA International

'Twee weken nadat het Russische leger op 24 februari 2022 Oekraïne binnenviel, dook er op Twitter een foto op van een zogenaamde ‘Anti-tank hedgehog’, een gehoekt obstakel bedoeld om tanks tegen te houden. De ijzeren ‘egel’, gefotografeerd op straat in Kiev, had nog een ander opvallend detail, er zat een museumlabel op. ‘Anti-tank hedgehog, 1941. Were used during the defense of the Kiev city’ was er in kleine witte letters op te lezen.'

Voor de tekst na deze introductie, het essay 'Op de barricade. Bewegen tussen museum en maatschappij', kreeg Lara den Hartog Jager in december 2022 een van de Basisprijzen van de Prijs voor Jonge Kunstkritiek 2022. Het juryrapport stelde: 'In haar essay zet Den Hartog Jager de socio-politieke geschiedenis van het concept van de barricade uiteen, en verbindt de paradox van de barricade met de manier waarop we over kunst en musea denken. Het is voor haar een aanzet om verder na te denken over de rol van kunst en musea buiten de museum­muren. De jury is zeer te spreken over de heldere opbouw en de manier waarop ze moeiteloos sociale en politieke gebeurtenissen verbindt aan haar reflectie op kunst en musea.'

AICA Nederland moedigt jonge kunstcritici graag aan en is daarom een van de partners van de PJKK. We lieten haar tekst vertalen naar het Engels, en AICA International plaatste het op hun site, voor een wereldwijd bereik.

De Nederlandse versie is nog steeds hier te lezen, voor de Engelse versie kunt u kijken op de site van AICA International.

 

Nieuwjaarssalon op woensdag 18 januari: prijzen in de kunstwereld (en komende Salondata)

De Prijs voor de Jonge Kunstkritiek, de Koninklijke Prijs, de Wolvecampprijs, de Sluijtersprijs,
de Buning Brongersprijs, de Thérèse Schwartzeprijs, Koninklijke Prijs voor Vrije Schilderkunst
de Volkskrantprijs, de Museumtijdschriftprijs, de Johannes Vermeerprijs en de AICA-prijs.
Aan prijzen is geen tekort in de kunstwereld. Wat is het effect van al deze prijzen? Die vraag
staat centraal tijdens de AICA-Salon op 18 januari.
Prijzen hebben ruwweg twee functies: ze kunnen een prestatie vieren of talent
aanmoedigen. Tijdens deze avond spreken we daarom met winnaars over de betekenis van
erkenning en de stimulans die een prijs voor een carrière kan zijn.
Aan een jury is het de taak om uit te maken wie aanspraak maakt op lof en aandacht. Die
taak is niet altijd eenvoudig. Welke criteria worden tijdens een juryberaad gehanteerd?
Wie is er nu tegen winnen? Misschien verbergt al die confetti wel structurele problemen in
de sector. Die kritiek is de aanleiding om na te denken hoe de kunstsector kan floreren,
waarbij de mogelijkheid om in de luwte een duurzame carrière op te bouwen belangrijkers is
dan het eenmalige toekennen van een prijs.

Onze gevierde gasten zijn:
Julia Steenhuisen (coördinator Prijs voor de Jonge Kunstkritiek)
Zoë Dankert (Schrijver en podcastmaker, dubbel winnaar van de Prijs voor de Jonge
Kunstkritiek 2022)
Paula van den Bosch (curator, juryvoorzitter Koninklijke Prijs voor Vrije Schilderkunst,
winnaar AICA Oorkonde 2007)
Vivian Mac Gillavry (Kunstenaar, antropoloog en schrijver)

Na het inhoudelijk gedeelte is deze AICA-Salon de gelegenheid om feestelijk het nieuwe jaar
in te luiden tijdens de aansluitende borrel. We hopen u te zien. Iedereen is welkom!
Aanvang programma 17:00
Inloop: 16:30
Locatie: Perdu, Kloveniersburgwal 86 Amsterdam
Aanmelden via info@aicanederland.org wordt op prijs gesteld.

Alvast voor in de agenda de data van de volgende Salons:

  • woensdag 19 april
  • donderdag 22 juni

Laudatio Paul Kempers

Op 22 juni 2022 nam de Paul Kempers de AICA-Prijs 2021 in ontvangst voor zijn boek Het gaat om heel eenvoudige dingen. Jean Leering en de kunst. Tijdens deze feestelijke gelegenheid sprak Saskia Monshouwer een laudatio uit die U hieronder kunt lezen.

Beste Paul, beste aanwezigen, beste jury,

Het is een hele eer om dit laudatio te schrijven en uit te spreken. Het gebeurt in het kader van de AICA-prijs 2021 die gewonnen werd door Paul Kempers voor de biografie, Het gaat om heel eenvoudige dingen. Jean Leering en de kunst. De AICA-prijs is een prijs die deze keer naar een vakgenoot gaat en ik heb de laudatio met veel plezier geschreven. Niet alleen omdat het gaat om een goede biografie, ook omdat ik als criticus nu eens niet de minpunten zal benadrukken, maar alle ruimte krijg om mijn collegiale bewondering en enthousiasme voor een bijzondere biografie over een bijzondere museumdirecteur te tonen. Read more

Uitreiking Prijs Jonge Kunstkritiek 2022: 15 december in Leuven

Iedere twee jaar wordt met de Prijs voor de Jonge Kunstkritiek de enige prijs uitgereikt in het Nederlandse taalgebied die speciaal gericht is op jonge schrijvers van beeldende kunstkritiek. De organisatie nomineerde voor de editie van 2022 de volgende acht schrijvers: Lara den Hartog Jager, Loren Snel en Lena van Tijen in de categorie Essay, en Zoë Dankert, Laura Herman en Emma van Meyeren in de categorie Recensie. Ook wordt dit jaar een stimuleringsprijs uitgereikt in de categorie Innovatieve kunstkritische praktijken, gericht op nieuwe (digitale, experimentele, of ongebruikelijke) wegen en vertelmethodes, en daarvoor is het collectief 'Werktitel' genomineerd – Zoë Dankert en Alix de Massiac.

De prijs wordt op 15 december as uitgereikt in museum M Leuven. Zie voor meer informatie: https://jongekunstkritiek.net/nieuws

De jury van de Prijs voor de Jonge Kunstkritiek 2022 staat onder leiding van Grâce Ndjako (filosoof, schrijver, vertaler en coördinator De Nieuwe Garde) en bestaat verder uit Bas Blaasse (schrijver en redacteur HART), Zeynep Kubat (schrijver, curator en redacteur Rekto:Verso), Jorne Vriens (schrijver, docent Reinwardt Academie en bestuurslid van AICA Nederland) en Joost de Vries (schrijver en adjunct hoofdredacteur De Groene Amsterdammer).

De prijs is een initiatief van Mondriaan Fonds, de Appel, Kunstinstituut Melly, Stedelijk Museum, Van Abbemuseum, M Leuven, Vlaams Cultuurhuis de Brakke Grond, Mu.ZEE en Z33 Huis voor Actuele Kunst, Design & Architectuur. AICA Nederland is een van de partners, en verzorgt de publicatie van een van de winnende teksten op de site van AICA International.

Feestelijke uitreiking AICA-Prijs 2021 op 22 juni

Op woensdag 22 juni wordt namens de leden van AICA-Nederland de AICA-Prijs 2021 uitgereikt tijdens een feestelijke ceremonie in Perdu, in het centrum van Amsterdam.

De prijs, waarvoor publicaties over kunst die verschenen in de jaren 2018, 2019 en 2020 in aanmerking kwamen, wordt uitgereikt aan Paul Kempers voor zijn boek Het gaat om heel eenvoudige dingen. Jean Leering en de kunst, uitgeven door Valiz.

De prijs heeft de vorm van een laudatio die Saskia Monshouwer, kunstcriticus en secretaris van AICA-Nederland, zal schrijven en uitspreken, en aan de laureaat overhandigen. Read more

Oekraïne en nieuwe tijdschriften op de eerste AICA-salon

Jia Wanqiu. 'A blooming branch and a bird', China, 18th-19th century. Coll. Khanenko Museum, Kyiv

Zo'n twintig AICA-leden en belangstellenden kwamen donderdagmiddag 28 april samen voor de eerste fysieke AICA-Salon sinds meer dan twee jaar.

Aangezien er bij de presentaties een aantal adressen en namen genoemd zijn, hierbij een korte samenvatting:

  • Irene de Craen is initiatiefnemer en hoofdredacteur van Errant Journal, een internationaal tijdschrift dat nadrukkelijk niet meteen over kunst gaat, maar wel relevante thema's uit de kunstwereld behandelt.
  • Domeniek Ruyters, hoofdredacteur van Metropolis M, vertelde over het plan om samen met AICA een mentorprogramma op te zetten voor beginnende, getalenteerde kunstcritici – hierover later meer
  • Anfissa Dorochenko, who is a Senior Research Fellow at the Khanenko Museum in Kyiv, and phd-student in Cultural studies at the National University of Kyiv-Mohyla Academy, but currently living in Goor, gave us a touching presentation of the current situation of the museum in Kyiv. She told us three ways in which we, as AICA and as art critics in the Netherlands, might be able to help:
      • 'Our scholars and curators are looking for opportunities to write articles about their collections and publish their research;
      • We need (to be honest, immediately!) packaging for works of art. We strive to find partners and the most convenient way to get packaging.
      • Visibility is essential to us. Several institutions and museums in Europe are already writing about us. Despite all, we are preparing an information project for Museum Day (18 may 2022) and are looking for contemporary artists to collaborate'
  • Aansluitend was er een boekenmarkt met boeken van kleine uitgeverijen: Alauda publications, Uitgeverij 1001 en Valiz
  • Mensen die op een van de bovenstaande punten willen reageren of hulp kunnen bieden, kunnen contact opnemen met het AICA-bestuur.

    Edouard Vuillard, 'La pâtisserie', from the series Paysages et intérieurs. 1899, lithography. Coll. The Khanenko Museum, Kyiv.

Uitnodiging voor een AICA-Salon op locatie

Na lange tijd kunnen we elkaar eindelijk weer zien. We nodigen u dan ook van harte uit voor een AICA-Salon op donderdag 28 april in Amsterdam.

Tijdens deze Salon zal AICA-lid Irene de Craen vertellen over Errant Journal, een recent door haar opgericht tijdschrift voor cultuur en kritiek, en Domeniek Ruyters van Metropolis M zal ook aanwezig zijn om te praten over de stand van de kunsttijdschriften in Nederland.

Ook zal er aandacht zijn voor situatie van gevluchte Oekraïense kunstcritici en kunsthistorici in Nederland en over de mogelijkheden die we als AICA-Nederland hebben om hen te ondersteunen. Speciale gast is Anfissa Doroshenko, PhD-student culturele studies en senior research fellow op het gebied van prent- en papierconservering in het Khanenko Museum in Kyiv. Anfissa verblijft nu in Goor (bij Enschede) en zal vertellen over hoe we haar en haar collega's zouden kunnen helpen.

Vervolgens is er een boekenmarkt, waar een aantal uitgevers hun meest recente kunstboeken presenteren. Natuurlijk is er uitgebreid gelegenheid tot bijpraten bij een borrel.

Toegang is voor iedereen vrij, introducees zijn dus van harte welkom.
AICA-leden krijgen een eerste drankje gratis.

De avond vindt plaats in Perdu (Kloveniersburgwal 86, Amsterdam, op 4 minuten lopen vanaf metrohalte Rokin). Inloop vanaf 17:00u, het programma start om 17:30.

We hopen u op 28 april te mogen begroeten!

Het bestuur van AICA-Nederland

Tineke Reijnders-de Groot (Franeker 1941 – Landsmeer 2022)

Door Antje von Graevenitz en Din Pieters

Tineke Reijnders is op 23 maart overleden.

AICA heeft met Tineke een bijzonder actief lid verloren, niet alleen nationaal, maar ook internationaal. Zoals zij eens bij storm op het IJsselmeer het roer van hun grote zeilboot stevig in handen hield, terwijl haar man Hans de zeilen reefde, zo was ze ook met een intens gevoel voor verantwoordelijkheid altijd bereid de AICA te besturen, conferenties te organiseren of in internationale commissies de positie van bijvoorbeeld Afrikaanse collega’s te verbeteren. Daarbij duldde ze soms geen tegenspraak of lafhartig compromis. Terwijl de AICA een Internationale Vereniging is voor kunstcritici, was dit vak oorspronkelijk niet het hare: ze studeerde aanvankelijk Franse taal- en letterkunde en stapte later over naar kunstgeschiedenis aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. Naast het beeld bleef ze het geschreven woord koesteren, ze hield van kunstenaarsboekjes en zette zich mede in voor een retrospectieve van James Lee Byars getiteld The Perfect Kiss (MuHKA, Antwerpen 2018-19). Read more

Winnaars van de AICA-prijs 2021 zijn Carel Blotkamp en Paul Kempers

aica prijs 2021

Leden van AICA-Nederland hebben hun stem uitgebracht op de lijst met genomineerde kunstpublicaties die de afgelopen drie jaar zijn verschenen. Twee publicaties ontvingen daarbij evenveel stemmen. Daarom gaat de AICA-prijs 2021 naar twee auteurs:

Carel Blotkamp, die The End. Artists’ Late and Last Works schreef, uitgegeven door Reaktion Books

en

Paul Kempers, met zijn boek Het gaat om heel eenvoudige dingen. Jean Leering en de kunst, verschenen bij Valiz.

De feestelijke uitreiking, waarbij voor beide winnaars een laudatio zal worden uitgesproken, zal binnenkort plaatsvinden. Over de datum en de precieze locatie houden we u op deze website en de nieuwsbrief op de hoogte.

De jury voor de AICA-prijs, bestaande uit Laurens Meerman, Let Geerling en Robert-Jan Muller, nomineerde vier publicaties. Ook Vrijheid. De vijftig Nederlandse kernkunstwerken vanaf 1968 van Hans den Hartog Jager en Alles voor Vincent. Het leven van Jo van Gogh-Bonger van Hans Luijten werden genomineerd.

Het juryrapport kunt u hier lezen.

Stem nu voor de AICA-Prijs 2021 op uw favoriete publicatie!

Zoals u hier kunt lezen heeft de jury voor de AICA-prijs, bestaande uit Laurens Meerman, Let Geerling en Robert-Jan Muller, 4 publicaties genomineerd die meedingen naar de AICA-Prijs 2021.

Stem nu!

Leden van AICA-Nederland kunnen tot en met 7 februari 2022 stemmen op hun favoriete publicatie, door een mail te sturen aan info@aicanederland.org met als onderwerp 'AICA-Prijs' en in het bericht de publicatie van hun keuze, dus één van de volgende vier:

  • Carel Blotkamp, The End. Artists’ Late and Last Works
  • Hans den Hartog Jager. Vrijheid. De vijftig Nederlandse kernkunstwerken vanaf 1968
  • Paul Kempers, Het gaat om heel eenvoudige dingen. Jean Leering en de kunst
  • Hans Luijten, Alles voor Vincent. Het leven van Jo van Gogh-Bonger

De uitslag zal uiterlijk 10 februari 2022 bekend worden gemaakt via deze website

AICA-Nieuwjaarssalon 25 januari, 17 uur: de nominaties van de AICA-Prijs 2021

William Blake 'Europe' Plate i: Frontispiece, 'The Ancient of Days' 1827 (?) © The Whitworth, The University of Manchester

Als aftrap van het nieuwe kunstjaar willen we alle leden en belangstellenden uitnodigen voor de online Nieuwjaarsborrel van AICA-Nederland op dinsdag 25 januari, van 17:00 uur tot uiterlijk 18:00 uur.

Helaas nog even zonder fysiek proosten, wel met een kort programma waarbij twee leden van de jury van de AICA-Prijs 2021, Let Geerling en Robert-Jan Muller, hun keuze voor de vier nominaties toelichten. Daarna is er, voor zover de digitale omgeving dat toelaat, ook gelegenheid tot andere gespreksonderwerpen – de nieuwe Rembrandt, musea als gymzalen, museumdirecteurentransfers, of wat u verder maar op het hart ligt.

Aanmelden kan kosteloos via deze link.

Hopelijk tot dinsdag!

 

De vier meest bijzondere kunstpublicaties van de afgelopen 3 jaar volgens de AICA-jury

Ieder jaar looft AICA-Nederland een prijs uit aan afwisselend een Nederlandse instelling, tentoonstelling of publicatie van de afgelopen drie jaar. Tot en met 2019 heette die prijs de AICA-oorkonde, vanwege de herkenbaarheid heeft het bestuur de prijs vorig jaar omgedoopt tot AICA-prijs. Dit jaar gaat de prijs naar een door een in Nederland wonende en werkende kunstcriticus of -historicus. Een jury, dit jaar gevormd door Let Geerling, Laurens Meerman en Robert-Jan Muller, deed de voorselectie, de uiteindelijke keuze is aan de leden, dus aan u.

De AICA-prijs wordt dit jaar uitgereikt aan een publicatie die zich op een bijzondere manier heeft onderscheiden op het gebied van beeldende kunst in de jaren 2018, 2019 en 2020. De jury heeft de volgende shortlist samengesteld, en zal deze op 25 januari om 17:00 uur, bij onze online nieuwjaarssalon, verder toelichten:

De nominaties, in alfabetische volgorde, met een citaat uit de nominatietekst:

Carel Blotkamp, The End. Artists’ Late and Last Works, London: Reaktion Books, 2019. 248 blz.; ISBN 978 17891 413 13

Carel Blotkamp beschrijft in zijn Engelstalige boek The End de interpretatie en receptie van het laatste werk van kunstenaars en de legenden die eromheen zijn ontstaan. Als een aanstekelijk verteller reconstrueert de emeritus hoogleraar kunstgeschiedenis hoe verhalen van heldendom, tragiek, een laatste spirituele vonk of politieke aspecten geweven worden rond het laatste werk uit een oeuvre. Meestal niet door de kunstenaar zelf, maar door postume bewonderaars.'

Hans den Hartog Jager. Vrijheid. De vijftig Nederlandse kernkunstwerken vanaf 1968. Amsterdam: Atheneum – Polak & Van Gennep in samenwerking met Museum De Fundatie, 2019; 240 blz.; ISBN 9789025309459

'Plezierig vertellend voert Den Hartog Jager de lezer door de Januspoort die kunst en wereld met elkaar verbindt. Vrijheid is een naslagwerk voor 'een weifelende tijd’, zoals de auteur het stelt; een conversation piece over wat kunst kan betekenen – voor professionals én een breder publiek.'

Paul Kempers, Het gaat om heel eenvoudige dingen. Jean Leering en de kunst. Amsterdam: Valiz, 2018. 332 blz.; ISBN 978 94 92095 07 7

Voor deze tijd is het belangrijk te lezen hoe Jean Leering zijn museum in de jaren zestig tot generator poogde te maken van het nadenken over maatschappelijke vraagstukken. Niet voor niets beschouwt Kempers huidig Van Abbe-directeur Charles Esche als Leerings erfgenaam. Verplicht en meeslepend leesvoer voor elke museumdirecteur die het museum wil inzetten als, zoals het boek het stelt, ‘maatschappelijk verankerd bewustwordingscentrum’.'

 

Hans Luijten, Alles voor Vincent. Het leven van Jo van Gogh-Bonger. Amsterdam: Prometheus, 2019. 621 blz.; ISBN 978 90446 416 60

'[Jo Bongers] vernuftige strategieën worden door Luijten met verve uiteengezet. Dankzij de vele bronnen die hij voor dit boek gebruikte, waaronder Jo’s brieven en dagboeken, komt haar leven scherp in beeld. Hoe zij zelf al vroeg overtuigd raakte van de grote kracht van Vincents kunst bijvoorbeeld. En hoe dat besef haar carrière en leven vormde: Jo – een alleskunner – werd kunsthandelaar, kunstcriticus, tentoonstellingsmaker en bezorgde én vertaalde de brieven van Vincent.'

U kunt het hele juryrapport hier lezen – klik hier

Leden van AICA-Nederland kunnen stemmen tot en met 7 februari door een mail te sturen naar info@aicanederland.org

[NB: ivm vertraging is de inzendingstermijn met een week verlengd]

Over de juryleden:

Let Geerling is hoofd Radboud Kunstzaken, het gezamenlijke kunstprogramma van het Radboudmc en de Radboud Universiteit in Nijmegen. Daarvoor was Let onder onder meer staflid van het curatorenteam Sonsbeek 93, hoofdredacteur van Metropolis M, curator Cultuur & Ruimte bij de provincie Overijssel en bestuurslid van de Vereniging Bedrijfscollecties Nederland

Laurens Meerman is online redacteur bij de Vereniging Rembrandt en publicist, met een bijzondere belangstelling voor verzamelgeschiedenis. Zijn stukken verschenen onder meer in KunstschriftBoekman en Simiolus

Robert-Jan Muller is kunsthistoricus en publiceert voornamelijk over moderne en hedendaagse kunst. Hij publiceerde voor onder meer Metropolis M, Archis, Het Parool, Artforum en is regelmatige auteur voor Museumtijdschrift. De afgelopen jaren maakte hij gefilmde korte documentaires over (inter)nationale beeldende kunstenaars. Hij was adviseur kunst en vormgeving voor KPN, adviseur bij Kunst en Bedrijf en adviseur kunst en openbare ruimte in de provincie Overijssel. Publicaties zijn onder meer een monografie over de schilder Erik Andriesse en het overzichtswerk De Woorden en de Beelden, tekst en beeld in de kunst van de twintigste eeuw. In 2021 was hij een van de samenstellers van het internationale AICA webinar ‘Decolonisation in the Museum: Interrogating the History of Slavery'.

 

AICA-international congres 2021: online vanuit Istanbul

Ieder jaar organiseert een nationale sectie van AICA een conferentie in eigen land, zo was het in 2018 in Taiwan en in 2019 in Duitsland. Vanwege de pandemie is het congres-schema wat in de war geraakt, nu is er op 25 en 26 november een online conferentie, georganiseerd door AICA Turkije.

Het thema is 'The Intellectual Aftermath' en op het programma staan onder andere de keynote-speakers:

  • Rayya Badran, MA, American University of Beirut – “What’s left of us: Notes on the artistic and cultural landscape of Beirut”
  • Prof. Hilary Robinson , Research and Impact Director, Professor of Feminism, Art and Theory at the University of Loughborough. “But does it work in Theory? Androcentric Blind Spots and Omissions”
  • Prof. Eddie Chambers, 'Department of Art and Art History at the University of Texas at Austin in 2010, teaching African Diaspora art history, – to be announced

Aanmelding/deelname is gratis en kan per mail, de conferentie is via Zoom/Youtube te volgen, details worden vanaf 15 november bekendgemaakt op http://aicaturkey.org/index.html

AICA International zoekt international board members

AICA International, het overkoepelende internationale bestuur van AICA in Parijs, zoekt nog bestuursleden: leden van één van de nationale AICA-afdelingen die twee keer per jaar bij de bestuursvergadering aanwezig willen zijn, om eens te zien en horen waarover daar wordt gesproken en eventueel ook zelf ideeën en ervaringen naar voren te brengen.

De verkiezing vindt plaats op de (online) jaarvergadering van AICA International, op 6 en 10 december aanstaande – waar overigens alle leden meer dan welkom zijn.

Meer informatie is als het goed is vandaag naar de leden van AICA-Nederland gestuurd, bij vragen kunt u ook terecht bij het bestuur van AICA NL.

Kandidaatstelling is nog mogelijk tot 15 november.

Turkse jonge kunstcritici schrijven over kunst in Nederland

Het afgelopen jaar heeft AICA-Nederland Yazıhane ('schrijftafel') redactioneel ondersteund, een project waarbij jonge Turkse kunstcritici teksten schreven over kunst in Nederland, op initiatief van curator Duygu Barlas. Het werd financieel gesteund door het Nederlands Consulaat in Turkije, het bestuur van AICA deed de eindredactie van de in het Engels geschreven artikelen. Zo is er een interview met Simon(e) van Saarloos, een reportage over Land Art in Nederland, en een bespreking van het videowerk Essay Documentary van de in Amsterdam en Berlijn wonende kunstenaar Ahmet Öğüt.

Review of the AICA-webinar Decolonisation in the Museum: Interrogating the History of Slavery

On Friday September 3rd, AICA International hosted a webinar titled Decolonisation in the Museum: Interrogating the History of Slavery. Written by Laura Kneebone

This focused on two exhibitions: Slavery at the Rijksmuseum Amsterdam in 2021, and Afro-Atlantic Histories at the Museo de Arte de São Paulo (MASP) in 2018. This programme was the first in the Ruptured Histories Project, launched to question decolonisation from a range of vantage points. After opening with talks by the curators of each exhibition, Valika Smeulders and Adriano Pedrosa, the subject was commented on by Anthony Bogues from Brown University’s Center for the Study of Slavery and Justice and Babacar Mbaye Diop, director of the 11th Dakar Biennale and chair of AICA Senegal. What are the long term effects of these exhibitions on their institutions, according to the curators? Read more

Jury AICA-Prijs 2021 bekend!

De jury van de AICA-Prijs 2021

Het bestuur van AICA-Nederland is blij dat Let Geerling, Laurens Meerman en Robert-Jan Muller de jury voor de AICA-Prijs 2021 willen vormen. De AICA-Prijs gaat ieder jaar afwisselend naar een publicatie, een instelling en een tentoonstelling (klik hier voor een uitgebreid overzicht) dit jaar is de publicatie aan de beurt. Eind oktober zullen de juryleden hun drie nominaties bekend maken, waarop de leden van AICA-Nederland vervolgens kunnen stemmen.

Hieronder alvast een korte biografie van de leden van de jury (op de foto van rechts naar links):

Let Geerling is hoofd Radboud Kunstzaken, het gezamenlijke kunstprogramma van het Radboudmc en de Radboud Universiteit in Nijmegen. Daarvoor was Let onder onder meer staflid van het curatorenteam Sonsbeek 93, hoofdredacteur van Metropolis M, curator Cultuur & Ruimte bij de provincie Overijssel en bestuurslid van de Vereniging Bedrijfscollecties Nederland
Robert-Jan Muller publiceert over moderne en hedendaagse kunst en kunstpublicaties, met name in Museumtijdschrift. Hij maakte gefilmde korte documentaires over internationale beeldende kunstenaars en zet zich in voor AICA Nederland en AICA Internationaal. Daarnaast begeleidt hij kunstreizen naar de mooiste plekken in Europa.
Laurens Meerman is online redacteur bij de Vereniging Rembrandt en publicist, met een bijzondere belangstelling voor verzamelgeschiedenis. Zijn stukken verschenen onder meer in Kunstschrift, Boekman en Simiolus

 

Webinar Interrogating the History of Slavery is nu terug te kijken

Het webinar Decolonisation in the Museum: Interrogating the History of Slavery, dat afgelopen 3 september werd gehouden, is nu hier te bekijken.

Aan het woord komen curator Valika Smeulders (Rijksmuseum),  curator Adriano Pedrosa (MASP), Anthony Bogues (Center for the Study of Slavery and Justice aan de Brown University, Providence, VS) en Babacar Mbaye Diop (voorzitter AICA Senegal, directeur 11e Dakar Biennale). Moderator is Prof. Karen Von Veh (Univ. van Johannesburg).

Het is het eerste webinar in een serie rond dekolonisatie onder te titel 'Ruptured Histories: Critical Exchanges on Issues of Decolonisation', georganiseerd door het Fellowship Fund Committee van AICA International.

Een bespreking van het webinar volgt binnenkort.

Zwervend tussen zelf en ander: Ruby Swinney in AKINCI

Ruby Swinney, Concerning Plants, 2021.

In de landschappen die Ruby Swinney schildert gebeurt iets vreemds. Te midden van paarse, oranje, blauwe of groene werelden straalt er van menselijke silhouetten een wit licht af. Hoewel de landschappen en architectuur herkenbaar zijn, is er verder niet veel context om de beelden te duiden. De oplichtende figuren wandelen door een tuin of dobberen in een lelievijver, maar hun gender of leeftijd blijven ongewis. De tentoonstellingstitel The Distance Between Us wijst er al naar – we herkennen iets van onszelf in Swinneys figuren, maar kunnen ons nooit daadwerkelijk in hen verplaatsen. Het spookachtige licht dat van hen afstraalt maakt ze ongrijpbaar. Verschijnen ze, of verdwijnen ze juist? Dat constante proces van ‘wording’ confronteert ons niet alleen met onze afstand tot het kunstwerk, maar ook met een meer fundamentele vraag. Waar houdt het zelf op te bestaan, en waar begint het domein van de ander?  Read more

AICA-webinar over dekolonisatie in het museum: 3 september

Het Fellowship Fund Committee van AICA International organiseert op 3 september om 15 uur as een webinar met de titel Decolonisation in the Museum: Interrogating the History of Slavery.

Directe aanleiding zijn twee tentoonstellingen: de Slavernij-tentoonstelling in het Rijksmuseum Amsterdam (tot 29 augustus 2021) en de tentoonstelling Afro-Atlantic Histories in het Museo de Arte de Sao Paulo (MASP), in 2018. Sprekers zijn curatoren Valika Smeulders (Rijksmuseum), Adriano Pedrosa (MASP), Anthony Bogues (Center for the Study of Slavery and Justice aan de Brown University, Providence, VS) en Babacar Mbaye Diop (voorzitter AICA Senegal, directeur 11e Dakar Biennale).

Deelname is open voor iedereen en gratis, aanmelding via aicainternational.webinar@gmail.com

Het is het eerste webinar in een serie rond dekolonisatie onder te titel 'Ruptured Histories: Critical Exchanges on Issues of Decolonisation', georganiseerd door het Fellowship Fund Committee van AICA International.

Zie deze flyer,  Decolonisation of the Museum AICA webinar voor alle details.

Tijd als straf: Gevangeniskunst en abolitionisme in Nicole Fleetwoods Marking Time

Vorig jaar woonde ik op de universiteit een werkgroep bij over gevangenis-theater. Nadat ik plaats had genomen tussen de andere studenten, opende onze docent met een vraag voor de groep. “Wie van jullie heeft er ooit in de gevangenis gezeten?” Het bleef stil. De meesten wendden de blik naar beneden, anderen keken de docent aan en schudden nee. Een paar seconden later stak iemand haar hand op om te vertellen dat zij theaterworkshops in de gevangenis had gegeven. Het vormde een prikkelende opening voor onze discussie, maar de gedachte die als eerste door mijn hoofd schoot bleef onuitgesproken: “In de gevangenis? Natuurlijk niet.” Direct erna voelde ik een bijtende schaamte. Hoezo, ‘natuurlijk niet’?

Vlak na die werkgroep verscheen het boek Marking Time: Art in the Age of Mass Incarceration door Nicole Fleetwood. Marking Time is het resultaat van een jarenlang onderzoek naar het maken van kunst in Amerikaanse gevangenissen, en werd vergezeld door een gelijknamige tentoonstelling in het MOMA met werk van ex-gevangeniskunstenaars die inmiddels bij galeries zijn aangesloten, maar ook van makers die nog vast zitten (sommige werken moesten illegaal gevangenissen worden uit gesmokkeld).  Read more

Opdat we niet vergeten te lachen: Raymonde de Kuyper

“Wie?”, vraagt mijn moeder wanneer ik haar vertel dat ik Raymonde de Kuyper ga interviewen. “Roos, van Roos en haar mannen!”, roep ik door de telefoon. Ze had werkelijk geen idee—terwijl het programma toch zo zijn sporen heeft nagelaten in de ontwikkeling van mijn broer, zus, mijzelf en een flinke bult generatiegenoten.

Doorgaans maken volwassenen de dienst uit en daar hebben kinderen het maar mee te doen. Gelukkig was er in onze jeugd het VPRO-programma Roos en haar mannen, waarin de daadkrachtige Roos van der Zande (Raymonde de Kuyper), de rechtschapen Willem van Oorschot (Theo Schouwerwou) en ongeleid projectiel Gert-Jan van Rossum (Raymond Thiry) tegenwicht boden aan de fantasieloze grotemensenwereld door te laten zien wat het leven óók is: een gezellig explosieve en chaotische bende. Read more

Intimate Geographies – in conversation with Charbel-joseph H. Boutros and Stéphanie Saadé

In October 2019, I traveled from Amsterdam to Beirut to visit the eighth edition of Home Works, a biennial on cultural practices in Lebanon, organized by Beirut-based institution Ashkal Alwan. As the opening reception drew to a close, the streets filled with protestors who demanded political reform, the resignation of Prime Minister Saad Hariri, the improvement of Lebanon’s failing public infrastructure, and solutions to the country’s soaring debt and ongoing economic crisis. At the moment when the protests filled the city of Beirut, on October 17, I was visiting the solo exhibition The Distance Between your Eyes and the Sun by Charbel-joseph H. Boutros at Beirut Art Center. Back then, no one could have predicted that this was the only day the exhibition could be open. During the week’s protests, Ashkhal Alwan postponed the exhibitions, public lectures, and performances, and eventually, they canceled the entire edition of Home Works. In their public announcement, they stated that cultural institutions are not isolated from “civic, political, economic, and ideological contexts, but rather shaped as a result of and in response to historical events and their repercussions.” Read more

Moeder aarde centraal bij Aboriginalities in Brussel

Het Museum voor de Schone Kunst in Brussel herbergt een imposante collectie die de Westerse kunstgeschiedenis doorkruist. Niet direct de plek waar je Aboriginalkunst zou verwachten. In de tentoonstelling Aboriginalities, die de afgelopen maanden te zien was, worden ruim 150 hedendaagse schilderijen en objecten getoond. Daarbij gaan een twaalftal werken uit de moderne kunstcollectie van het museum in dialoog met de onderwerpen van deze ‘Droomtijd’-kunstenaars, aldus de bezoekersgids. Read more

How to be the Right Kind of Arsehole. A coffee with Alina Lupu

It was raining, in a figurative sense too, when I met Alina Lupu on a bench in Amsterdam.

When arranging my interview, I had apologised for only being able to buy her a coffee for her time to drink outside in the rain because of the pandemic. I had thought of an old interview Adrian Piper did with the New York Times Magazine, where the journalist had mentioned how he had dined her at one of the fanciest restaurants in Berlin — perhaps to discredit her a little, I’m still not sure. But I didn’t mention it to Lupu. I knew we were also going to talk about activism and art, but neither of us had studied at Harvard and I was not working for a prestigious media house. Read more

Verhalen, verbeelding en versmelting van culturen: een interview met Tja Ling Hu

Beeld Sarah Dona

Illustrator en beeldend kunstenaar Tja Ling Hu (1987) maakt tekeningen over haar familiegeschiedenis, spiritualiteit en gevoel. Op haar tekeningen komen herinneringen en fantasie samen. Zo creëert ze een droomachtige werkelijkheid, een smeltkroes van oosterse en westerse invloeden.

Op de zwart-wit tekening huilen eenzame figuren vanaf de randen van de bergkloof eindeloze stroompjes tranen de rivier in. Winter (2018) is een van de vier tekeningen van Tja Ling over de seizoenen, een geliefd thema in de Chinese schilderkunst. Dat is niet toevallig. De Nederlandse kunstenares is van Chinese komaf. ‘De versmelting van culturen gaat van nature, omdat ik nu eenmaal zo naar dingen kijk’, zegt Tja Ling in een Zoomgesprek vanuit huis. Haar kunst is te zien in een tentoonstelling in het Amsterdam Museum. Read more

Performing the Archive: on the Feminist Group Le Nemesiache

The exhibition From the Volcano to the Sea at Rongwrong explores the archive of the Italian feminist collective Le Nemesiache, active in Naples in the 1970s and 1980s. Giulia Damiani, curator and research fellow of art organization If I Can’t Dance, I Don’t Want to Be Part of Your Revolution in Amsterdam, translated the group’s practice in dialogue with Arnisa Zeqo, director of Rongwrong, and curator Sara Giannini (If I Can’t Dance), making the archive public for the first time.

Entering the exhibition space, I receive a stamp with the logo of Le Nemesiache on a hand-out. It gives me a nostalgic feeling, reminiscent of entering a nightclub, where you receive a stamp on your hand to signify that you’ve been granted access. Receiving the stamp by ‘host’ Arnisa Zeqo, director of Rongwrong in Amsterdam, creates a performative dimension that lingers during the rest of my visit.  Read more

AICA-Salon 29 juni: Covering Dutch Culture with Nina Siegal

(English version below)

Tijdens de volgende AICA-Salon zal journalist Nina Siegal vertellen over haar ervaringen als cultuurjournalist. Als freelancer doet zij voor The New York Times verslag over kunst en cultuur in Europa. Onlangs schreef ze over de ‘Slavernij’ tentoonstelling die in het Rijksmuseum te zien is. Ook de interactieve publicatie over oorlogsdagboeken op de site van de Times is erg de moeite waard. Naast journalistiek werk, schrijft Siegal romans waarbij (historisch) Nederland regelmatig het decor is, zoals The Anatomy Lesson dat zich afspeelt in het Holland van de 17e-eeuw of You'll thank me for this dat een nachtelijke dropping op de Veluwe als vertrekpunt heeft. Hoe is het om te schrijven over kunst en cultuur voor een internationaal publiek?

Jorne Vriens, bestuurslid van AICA Nederland, gaat hierover met haar in gesprek tijdens de volgende AICA-Salon. De voertaal is Engels.

Deze Salon vindt online plaats op 29 juni om 20:00 tot ongeveer 21:30. Iedereen is welkom, ook niet-leden. Meld je gratis aan via deze link. Read more

Who Wants to Talk About the Golden Coach?

The Golden Coach, 1898. Rijksmuseum

Finally, the Amsterdam Museum is opening their exhibition of the Golden Coach belonging to the Dutch Royal family. The exhibition is the culmination of a long restoration process, which has seen the coach taken out of use since 2016. The coach, decorated with imagery depicting Dutch colonial subjects in a position of reverent submission, has been the focus of much criticism as a representation of a painful colonial history. And, for that reason, the museum had planned what should have been an extensive programme of public engagement. This was to begin in the months leading up to the installation of the exhibition. The plan was to invite interested groups and museum visitors to share their thoughts and opinions on the object and its potential future, so that these thoughts could then inform the broader narrative of the exhibition, and potentially influence the curation process – all amid rumours that the King is considering whether to permanently consign the coach to a museum setting. Read more

Street Art Museum Amsterdam: de straat als tentoonstellingsruimte

In Amsterdam Nieuw-West is sinds 2012 het Street Art Museum Amsterdam (SAMA) te vinden. De oorsprong van dit museum ligt een paar jaar eerder, toen Anna Stolyarova, inwoonster van Amsterdam Nieuw-West, hiertoe het initiatief nam als reactie op negatieve berichten over de buurt. Om meer over dit museum en Street Art te weten te komen, spreek ik met Stolyarova. Zij noemt zichzelf het liefst producer en bedrijfsfilosoof; zij heeft ideeën, faciliteert en brengt partijen bij elkaar. Zij is de spin in het web waardoor het buurtinitiatief is uitgegroeid tot een platform voor Street Art met een reputatie die internationale street artists en bezoekers aantrekt. Read more

John Heartfield: fotomontages als wapen in een ideologische strijd

De eerste indruk van Fotografie plus Dynamiet in Zwolle is nogal braaf: kunstwerken in lichtgekleurde houten lijsten op keurig afgemeten afstand, alsof ze uit de IKEA komen. Het is een illusie die snel wordt doorprikt.

De rondreizende tentoonstelling Fotografie plus Dynamiet in Museum de Fundatie laat zien hoe de fotomontages van John Heartfield (1891-1968) niets aan kracht hebben ingeboet. John Heartfield – geboren als Helmut Herzfelde – was een van de grondleggers van de Berlijnse avant-gardistische Dada beweging. Hij beweert samen met kunstenaar Georg Grosz de fotomontage te hebben uitgevonden – al wordt die claim ook gemaakt door de dadaïstische kunstenaar Raoul Hausmann. Voor Heartfield waren fotomontages dé manier om zijn communistische denkbeelden te verspreiden. Hij verknipte foto’s, kranten en tijdschriften, plakte de knipsels bij elkaar en vormde er nieuwe beelden van, die herkenbaar én vervreemdend zijn. Read more

In 'Art, Engagement, Economy' deelt Caroline Woolard de vruchten van twaalf jaar kunstenaarschap

Met een rugdikte van vier centimeter en een gewicht van ruim een kilo is het 570 paginas tellende boek Art, Engagement, Economy: The Working Practice of Caroline Woolard een intimiderende verschijning. Het monumentale formaat en de overweldigende hoeveelheid informatie zouden te snel geïnterpreteerd kunnen worden als zelfzuchtig, maar wie bekend is met het werk van Caroline Woolard begrijpt dat de kunstenaar de lezer hoog inschat en die daarom zelf laat bepalen hoe het boek te gebruiken. Read more

Een apotropaeon in het raam. Interview met Müge Yılmaz

Verspreid door de tentoonstellingsruimte van Bureau Postjesweg staan houten, monochroom geverfde silhouetten van menselijke en dierlijke figuren: uilen met gaten als ogen, een Nikè die half verscholen achter een ander beeld van Lilith staat, een rijtje krabben met symbolen op hun schild gekerfd die daardoor tegelijkertijd prehistorisch en futuristisch aandoen. Op de ramen zijn grote blauwe stickers van mythische dieren aangebracht, als transparante muurschilderingen. Het zijn werken van kunstenaar Müge Yılmaz, die bij de toeschouwer intuïtieve reacties probeert te ontlokken. Read more

Polariseren tegen het Antropoceen

De Nederlandse natuurwetenschapper en Nobelprijswinnaar Paul Crutzen heeft in het jaar 2000 voorgesteld om het huidige geologische tijdvak het Antropoceen te noemen, oftewel het tijdperk van de mens. Het duidt het tijdvak aan waarin de mens een geologische kracht is geworden. Vanwege de schadelijke effecten op de aarde door menselijk handelen, zijn we in een ecologische crisis beland en zijn we gedwongen om na te denken over onze manier van leven en omgaan met de aarde. De tot de verbeelding sprekende benaming heeft ervoor gezorgd dat in allerlei disciplines (economisch, politiek, sociaal en cultureel) de relatie tussen mens en natuur een thema is geworden. Zo heeft het de Amerikaanse kunsthistoricus en cultuurcriticus T.J. Demos (1966) aangezet tot het schrijven van Against the Anthropocene: Visual Culture and Environment Today. In dit boek onderwerpt hij het begrip Antropoceen aan een kritische analyse waarbij hij betoogt dat het begrip en de verbeelding ervan niet bijdragen aan het oplossen van de klimaatcrisis. Read more

AICA-Salon over de History of Media Art in NL: 17 mei, 20 uur

Dankzij de NFT-gekte kwam digitale kunst opeens prominent in het nieuws, maar het bestaat natuurlijk al zo lang er computers zijn. Juist in Nederland was er al vroeg een gunstig klimaat voor kunst met 'nieuwe media', zoals het vaak genoemd werd, zo blijkt uit het book A Critical History of Media Art in the Netherlands: Platforms, Policies, Technologies, samengesteld door Marga van Mechelen en Sanneke Huisman. (Uitgeverij Jap Sam Books, 39,95 euro)

In de komende AICA-Salon staat dat boek centraal, Marga en Sanneke zullen vertellen over wat hun grootste ontdekkingen waren bij het samenstellen van het boek, en daarnaast zijn Floor van Luijk en Anne de Jong te gast, en zullen zij vertellen wat hun grootste verrassingen waren bij het lezen van het boek. Floor schreef voor Metropolis M een recensie van het boek die hier is terug te lezen, Anne is gallery manager bij galerie Upstream in Amsterdam, en studeerde af op digitale kunst. Joke de Wolf, kunstcriticus en voorzitter van AICA-Nederland, zal het gesprek modereren – voor dagblad Trouw schreef ze ook over Beeple en oudere net art.

Plaats: online via Zoom, aanmelden via deze link
Tijd: van 20:00 uur tot uiterlijk 21:30 uur
Toegang gratis en voor iedereen toegankelijk

 

After Us The Deluge is een noodsignaal

In zijn boek After Us the Deluge: the Human Consequences of Rising Sea Levels laat Kadir van Lohuizen onomwonden zien waar het op staat: de zeespiegel stijgt en de tijd voor actie dringt.

Het bijna driehonderd pagina's tellende boek toont hoe zeven plekken beïnvloed worden door de stijgende zeespiegel: van een smeltende ijskap in Groenland tot weggespoelde stranden aan de Stille Oceaan. Als de klimaatcrisis niet serieus genomen wordt, zo lijkt Van Lohuizen te zeggen, dan heeft dat rampzalige gevolgen voor de toekomst.

De wereld bezien door de lens van de Nederlandse fotojournalist Van Lohuizen (1963) is om bang van te worden. Hij heeft de zee vaak op haar dreigendst vastgelegd. Zo is op luchtfoto's te zien hoe kwetsbaar de bebouwde kustlijnen zijn tegenover de grootse en uitgestrekte zee. Neem de trieste situatie van bewoners op Kiribati een klein boomerangvormig eiland in de Stille Oceaan waar de consequenties van de stijgende zeespiegel al realiteit zijn. Een in elkaar geknutseld muurtje is het enige dat het klotsende zeewater buiten de voordeur houdt. Dit beeld staat in contrast met de solide ogende grachtenhuizen in Gouda, de stad waar Van Lohuizen vandaan komt. Daar lijkt het gevaar van onderlopende huizen veel minder dreigend, terwijl het water even dichtbij is en de stad ook nog eens wegzinkt in de veengrond. In het boek worden zo meerdere paralellen getrokken tussen gebieden die op het eerste oog vooral van elkaar lijken te verschillen. Read more

Finding Suburban Queerness in Essex

Cover art from Laindon 2 Maz Murray

Essex-based artist Maz Murray self-published the novellas Laindon 2 and 3 just a little more than a year ago the sequels to their 2018 short film of the same name. They follow the journalist Felicity on her perilous journey into the cultural wasteland of Laindon, Essex. There she investigates a mysterious portal inside a shopping centre scheduled for redevelopment. The portal connects Laindon to a queer utopia, a literal over the rainbow, where the striking miners were all retrained as renewable energy experts and all names are gender neutral.

When I read the two booklets, at the beginning of the first lockdown, I was not sure what to do with them. Not because they were difficult or inconclusive, but the fantasy of a queer community that was conjured up in the books felt impossibly far removed from a world where gathering in groups is both violently policed and publicly condemned. For all the justified discontent with austerity measures and increasing levels of inequality in the last decade and now that some have more free time than ever it suddenly seems that the only choice is silent compliance with healthcare guidelines, not public protest. If a trans tree falls in the woods and there is no one to hear her, does she really make a sound? Read more

Kijken, kijken, niet kopen

Het was even anders flaneren door de Amsterdamse P.C. Hooftstraat (kortweg 'de PC') dan gewoonlijk. Naar aanleiding van de rellen op het museumplein en elders in het land werd op 26 januari het 'wat als'-scenario in gang gezet.

Om te voorkomen dat hun winkel het volgende strijdtoneel van de avondklokrellen zouden worden, vroegen verschillende winkeleigenaren aannemers hun gevel op te meten. Diezelfde dag nog staken tientallen timmerlieden de handen uit de mouwen en aan het einde van de dag waren ongeveer de helft van alle winkelruiten betimmerd. Niet eerder verspreidde een trend zich zo snel door deze straat.

Alle foto's zijn genomen in de PC Hooftstraat, door de auteur

Etalages zijn het visitekaartje van een winkel. Om de voorbijganger naar binnen te lokken en tot een aankoop te verleiden worden met regelmaat nieuwe voorstellingen gepresenteerd, maar afgelopen maand dus even niet; mensen moesten nu juist met man en macht buiten worden gehouden.

Read more

AICA-Salon: Laurie Cluitmans, Noortje de Leij en Luuk Vulkers over kunstkritiek

Op donderdag 8 april, van 17 uur tot ca. 18:30 uur zal de tweede digitale AICA-Salon in het teken staan van jonge kunstcritici. Dit naar aanleiding van een gesprek met 3 laureaten van de Prijs voor Jonge Kunstkritiek (PJKK), de prijs die sinds 2008 als doel heeft kunstcritici tot 35 jaar uit het Nederlandse taalgebied te stimuleren.

AICA-bestuurslid Matisse Huiskens zal in gesprek gaan met Luuk Vulkers (hoofdprijs PJKK essay 2020), Noortje de Leij (hoofdprijs essay 2018) en Laurie Cluitmans (hoofdprijs essay 2016). Hoe zijn ze te werk gegaan en wat heeft de prijs hen gebracht? Wat is volgens hen momenteel de positie van een criticus, zowel op nationaal als internationaal niveau? Of wat zou die positie moeten zijn?

Het gesprek vindt plaats via Zoom en is gratis en voor iedereen toegankelijk. Aanmelden is noodzakelijk, via deze link (installatie van Zoom op uw telefoon/computer is niet noodzakelijk)

Uitreiking AICA prijs 2020 voor 'Walid Raad' in het Stedelijk

Dinsdag 2 maart kende AICA Nederland de AICA-Prijs toe aan de tentoonstelling 'Walid Raad – Let's be honest, the weather helped' die in de het Stedelijk Museum Amsterdam te zien was. Hripsimé Visser, curator van de tentoonstelling en directeur van het museum Rein Wolfs ontvingen de prijs van Joke de Wolf, voorzitter van AICA Nederland. De uitreiking, inclusief het vraaggesprek met de curator, is hieronder als video terug te kijken. Onafhankelijk curator en criticus Nat Muller sprak tijdens de uitreiking een laudatio uit, ook die is terug te zien en onder de video terug te lezen.

Laudatio door Nat Muller

Dear Rein, dear Hripsimé, and everybody watching the live stream at home,

It is a true honour and privilege to give this laudatory speech on behalf of AICA for Walid Raad’s solo exhibition Let’s be honest, the weather helped. I speak to you in strange times when the memory of a visit to a museum seems very distant indeed. Looking back at this exhibition and considering the predicament most of the world finds itself in today, we have much to learn from Walid on how to find sense in nonsense, meaning in the incomprehensible, and how to work with, and through, disaster. But perhaps mostly his exhibition Let’s be honest, the weather helped shows that a heavy and serious subject matter, often of the political and historical kind, can sometimes best be accessed through an imaginary, with lightness and irony, rather than under an oppressive weight. Read more

Digitale Salon over de kunsthistorische canon

Op 9 maart 2021 trappen we van 17 tot 18 uur af met de eerste digitale AICA-Salon over het schrijven en maken van een kunsthistorisch overzichtswerk. Wat is er 'Nederlands' aan kunst uit Nederland, en waarom zijn dergelijke overzichtswerken nodig? Met kunstcriticus (en voormalig AICA-bestuurslid) Din Pieters, over haar  'Grote Nederlandse Kunstboek' (W-Books, 2019), Jenny Reynaerts, conservator 18e en 19e eeuwse schilderijen in het Rijksmuseum Amsterdam, auteur van 'Spiegel van de Werkelijkheid. 19de-eeuwse schilderkunst in Nederland' (Rijksmuseum, 2019) en Guinevere Ras, junior conservator fotografie in het Nederlands Fotomuseum en betrokken bij het samenstellen van de nog te onthullen Eregalerij van de Nederlandse fotografie én initiatiefnemer van de site meerstemmigheid.nl Na een korte presentatie van alle drie de genodigden is er gelegenheid voor het stellen van vragen. Inschrijven voor deze gratis online Zoom-bijeenkomst kan via https://www.eventbrite.nl/e/tickets-aica-salon-141968279947

2 maart 16:00 online uitreiking AICA-Prijs 2020 voor Walid Raad, Stedelijk Museum A'dam

'Walid Raad, Let's be honest, the weather helped', de tentoonstelling die in 2019 in het Stedelijk Museum Amsterdam te zien was, heeft van de leden van AICA Nederland de AICA-Prijs 2020 voor tentoonstellingen uit de periode 2017-2019 gekregen.

Op 2 maart 2021 van 16 tot 17 uur zal de prijs aan curator Hripsimé Visser en directeur Rein Wolfs worden aangeboden, in het auditorium van het Stedelijk Museum, helaas zonder publiek. Kunstcriticus en curator Nat Muller zal een laudatio uitspreken, en Joke de Wolf, voorzitter van AICA Nederland, zal in gesprek gaan met Hripsimé Visser over het maken van fototentoonstellingen in het Stedelijk in het algemeen en over de tentoonstelling van Raad in het bijzonder.

(foto: zaalopname uit de tentoonstelling door Gert Jan van Rooij)

De uitreiking is voor alle belangstellenden gratis live te volgen op https://www.stedelijk.nl/en/aica-live en is ook later nog terug te kijken op deze site en het Youtube-kanaal van het Stedelijk.

Art Criticism in the Netherlands in the ‘80s and ‘90s and the role of AICA

Door Antje von Graevenitz en Din Pieters

AICA International bestaat 70 jaar. Vanwege dat jubileum doken Antje von Graevenitz (voorzitter van AICA Nederland van 1987 tot 1995) en Din Pieters (secretaris van AICA Nederland van 1989 tot 1995) op verzoek van AICA International in de archieven van AICA. Hieronder publiceren we het artikel dat ze hierover schreven. Over de kunstgeschiedenis in de jaren tachtig en negentig. Over de intrede van post-modernisme, Malevich, globalisme, de opkomst van de nieuwe media als veld voor de kunstkritiek en de relatie tussen kunstkritiek en curator. En uiteraard over de rol van AICA hierin. 

(We publiceren het in het Engels omdat de auteurs het in het Engels schreven/redigeerden voor AICA-International, op https://aica-international.squarespace.com/blog/category/70+years+of+AICA staan de andere jubileumverhalen)

It is rather complicated, looking back at a significant phase in one’s life during which, as an art critic, one has tried very hard to take in the important topics of the day and, at the same time as a member of the board of AICA The Netherlands, to confront one’s fellow members with these topics by organising debates, lectures and conferences. Perhaps it is even impossible, as after such a long time one’s head fills up with only one thing: fog. Some people may crop up in one’s memory, but their statements are inaudible, or forever forgotten. A sense of atmosphere from those days gets blurred, but may still be recalled.

Read more

Tentoonstelling Walid Raad in Stedelijk krijgt AICA-prijs 2020

De leden van AICA-Nederland hebben de tentoonstelling van Walid Raad, 'Let's be honest, the weather helped', die in 2019 in het Stedelijk Museum Amsterdam te zien was, als beste tentoonstelling in de periode 2017-2019 in een Nederlands museum verkozen.

Zaalbeeld uit de tentoonstelling van Walid Raad, 'Let's be honest, the weather helped' in het Stedelijk Museum Amsterdam. Foto: Gert Jan van Rooij

De jury noemt Raad in het juryrapport een 'speelse verhalenverteller', en de tentoonstelling, over zeven zalen van het museum, liet de bezoeker 'bungelen in je oordeel of deze tentoonstelling nou geestig of zeer verontrustend is. (…) Overdonderend, maar zonder belerend vingertje, zat het Stedelijk Museum met de tentoonstelling bovenop deze tijd waarin mensen, culturen en gedachten in transit zijn. De tentoonstelling liet zien dat ergens in de reis tussen ‘oost’ en ‘west’ altijd iets verloren gaat, en er ook altijd iets bij komt.'

Read more

AICA-Prijs 2020: stem op uw favoriete tentoonstelling in Nederland

Ieder jaar looft AICA Nederland een prijs uit aan afwisselend een Nederlandse instelling, tentoonstelling of publicatie van de afgelopen drie jaar. Tot en met vorig jaar heette die prijs de AICA-oorkonde, vanwege de herkenbaarheid heeft het bestuur de prijs vanaf nu omgedoopt tot AICA-prijs. Dit jaar gaat de prijs naar een in Nederland georganiseerde tentoonstelling. Een jury deed de voorselectie, de uiteindelijke keuze is aan de leden, dus aan u.

De AICA-prijs wordt dit jaar uitgereikt aan een tentoonstelling die zich op een bijzondere manier heeft onderscheiden op het gebied van beeldende kunst in de jaren 2017, 2018 en 2019. Op 30 september 2020 heeft de jury tijdens de Algemene Ledenvergadering de volgende shortlist gepresenteerd (in chronologische volgorde):

Read more

Laudatio voor Sandra Kisters door Marek Wieczorek

Bij de uitreiking van de AICA-Oorkonde 2018 aan Sandra Kisters, op vrijdag 8 maart 2019 in De Ateliers in Amsterdam, voor haar boek 'The Lure of the Biographical: On the (Self-) Representation of Modern Artists' (Valiz, 2017) sprak Marek Wieczorek, Associate Professor of Modern and Contemporary Art History aan de University of Washington, Seattle, VS, een laudatio uit, met de titel 'Levenslessen'. Daarin gaat hij in op de vraag: wat leren we van het schrijven over iemands leven? Daarbij geeft hij voorbeelden van Mondriaan en Picasso, en staat langer stil bij de studie van Benjamin Binstock over 'Vermeer's Family Secrets' en de schilderijen van Maria Vermeer. (Afbeelding links: Maria Vermeer?, Portret van een jonge vrouw, ca. 1672. New York, Metropolitan Museum)

Aangezien de laudatio oorspronkelijk in het Engels is geschreven, heeft AICA de tekst laten vertalen en de Nederlandse tekst kunt u nu in PDF hieronder downloaden.

AICA Jaarvergadering 30 september

Wanneer kunstcritici en cultuurrecensenten naast de kwestie schrijven, wanneer kunstenaars zich alleen maar naar de sterren lanceren zonder op aarde terug te keren. Wanneer politici cultuur tot historische canon en internationale top beknibbelen; op dat moment breekt de spanningsboog waarop elk samenleven vibreert. Aders slippen sluipend dicht. Leven vernauwt tot overleven.

Pascal Gielen, bij de oproep voor de Prijs voor de Jonge Kunstkritiek in De Groene Amsterdammer, 30 mei 2020.

Beste leden van AICA-Nederland,

Zoals cultuursocioloog Pascal Gielen afgelopen mei al enigszins onheilspellend schreef, is er dit jaar in korte tijd veel veranderd in het cultuurlandschap. Kunstenaars, musici, theatermakers en ook critici zagen de sector niet alleen veranderen, ze maken zelf ook onderdeel uit van het landschap. Na de culturele kaalslag na de bezuinigingsronde van 2010 is het andermaal tijd voor herbezinning: welke rol kan de kunstkritiek spelen? De AICA-jaarvergadering is niet alleen een vast agendapunt voor een vereniging als de onze, het is ook een gelegenheid om samen te komen in een periode dat dit minder vanzelfsprekend voorkomt, en andere kunstcritici te zien en spreken.

Het bestuur nodig u dan ook graag uit op woensdag 30 september 2020 in het Lloyd Hotel, Amsterdam. De vergadering begint om 18:30 uur, u bent welkom vanaf 18:00 uur. Aansluitend, uiterlijk om 20:30 uur, is er een borrel en de mogelijkheid te dineren op eigen kosten. Het bestuur zal erop toezien dat iedereen voldoende afstand kan en zal houden.

Graag verzoeken we u, ook namens het Lloyd Hotel, om u zich van tevoren aan te melden per mail (aicanederland@gmail.com). U kunt ook aangeven of u wilt blijven dineren. Als het aantal aanmeldingen de capaciteit overschrijdt, dan proberen we een livestream en/of opname op te zetten.

Een aantal agendapunten:

– De nieuwe bestuursleden van AICA Nederland, Esther Darley (penningmeester), Koen Kleijn (algemeen bestuurslid) en Matisse Huiskens (secretaris) stellen zich voor.

– Naast onder andere een verslag van de off- en online activiteiten van AICA Nederland en AICA International en een presentatie van de plannen van AICA Nederland voor het komende jaar is het bestuur verheugd dat de jury voor de AICA-prijs 2020 de drie nominaties voor de categorie tentoonstellingen in de periode 2017-2019 bekend zal maken en toelichten. Alle leden van AICA Nederland kunnen hierna via e-mail hun stem uitbrengen op een van de drie tentoonstellingen, u krijgt hierover uiteraard bericht. De jury bestaat uit Steven Aalders, Machteld Leij en Sophia Zürcher.

We hopen u woensdag 30 september te zien in het Lloyd Hotel. De agenda, begroting, jaarrekening en notulen van de afgelopen jaarvergadering worden u hieraan voorafgaand nog toegezonden.

Met vriendelijke groet,

Het bestuur van AICA-Nederland

Joke de Wolf (voorzitter)

Esther Darley (penningmeester)

Matisse Huiskens (secretaris)

Koen Kleijn (algemeen bestuurslid) Arjan Reinders (algemeen bestuurslid)