Wat als de criticus ook poëzie en proza schrijft? Hoe verhouden de verschillende genres zich dan tot elkaar binnen één schrijfpraktijk? Daar gaan we het deze salon over hebben. Verwacht een avond waarin het ambacht van het schrijven centraal staat met inzichten vanaf de schrijftafel van een aantal veelzijdige schrijvers. We bespreken hoe kritisch en creatief schrijven zich tot elkaar verhouden en hoe je de kunst van anderen beoordeelt als je zelf ook maakt.
De gasten van de avond zijn:
Basje Boer
Fabienne Rachmadiev
Daniël Rovers
Moderatie: Zoë Dankert
Over de sprekers
Basje Boer schrijft essays, korte verhalen, romans en gedichten. Van haar verschenen Liggend naakt – Een essay over verkleden (2024), de essaybundel Pose – Over hoe we kijken en wie we spelen (2022), de romans Nulversie (2019) en Bermuda (2016) en de verhalenbundel Kiestoon (2006, De Arbeiderspers). Ze schrijft over film en popcultuur voor oa. De Groene Amsterdammer, de Volkskrant, Filmkrant en De Standaard.
Fabienne Rachmadiev is schrijver en kunsthistoricus. Ze promoveert op een proefschrift over hedendaagse kunst en ecologie in Centraal Azië vanuit een dekoloniaal perspectief. Eerder publiceerde ze fictie en essays in o.a. De Gids, DIG, nY, NRC, de Revisor, Samplekanon, Terras en Tirade. Over kunst schrijft ze voor De Groene Amsterdammer, De Witte Raaf en Metropolis M. Ze is adviseur bij het Amsterdams Fonds voor de Kunst en redacteur bij tijdschrift Terras.
Daniël Rovers is schrijver en essayist. Zijn roman Vergeten meesters (2022) volgt vijf rondleiders in het Rijksmuseum Dutch Masters (het Dumas) in Amsterdam. Zijn meest recente boek is In één vloeiende beweging, over de schoonheid van sport. Van 2018 tot 2023 was hij redacteur van De Witte Raaf. Hij schrijft op onregelmatige basis over literatuur en kunst, en is verbonden aan de opleiding Creatief Schrijven Nederlands – Vrije Universiteit.
Praktisch:
Inloop: vanaf 19.00 uur
Panelgesprek: 19.30 – 21:00
Locatie: Perdu, Kloveniersburgwal 86, Amsterdam
Toegang is gratis. Aanmelden kan via een mail aan info@aicanederland.org
Over de AICA-Salon
Een aantal keer per jaar organiseren wij de AICA-Salons houden waarin AICA-leden en/of gastsprekers met elkaar in gesprek gaan over een actueel onderwerp dat betrekking heeft op de kunstkritiek. Ook het publiek wordt uitgenodigd om deel te nemen aan de discussie. Aansluitend is er een borrel. De Salons vinden meestal plaats in Perdu, aan de Kloveniersburgwal in Amsterdam. AICA-leden zijn van harte welkom om zelf thema's aan te dragen, ook is het bestuur nadrukkelijk op zoek naar locaties buiten de Randstad om samen te komen. De AICA-Salons zijn ook toegankelijk voor belangstellenden die (nog) geen lid zijn van AICA-Nederland.
De foto op het affiche is van Verita Monselles, 'Roze anjers', 60 x 50 cm, 1975
Het idee voor deze Salon ontstond bij het overlijden van drie prominente kunsthistorici die hun stem lieten horen tijdens de Tweede Feministische golf en in de Stichting Vrouwen en Beeldende Kunst. Enkelen waren betrokken bij de expositie Feministische Kunst Internationaal die in 1979 in het Gemeentemuseum Den Haag begon en daarna op verschillende plaatsen in Nederland te zien was. De exposities leidden tot discussies: Wat is feministische kunst? Is dat kunst van vrouwen, kunst over feminisme, is het activistische kunst? De tentoonstelling kreeg ook veel kritiek. Toch luidde ze een belangrijke ontwikkeling in: vrouwen wonnen in de jaren die volgden terrein in onderzoek, beleid, directie én op zaal.
Toch zijn we er nog niet. April 2024 publiceerde de Boekmanstichting een rapport waarin de cijfers over vrouwelijke beeldend kunstenaars op een rij worden gezet. Het gaat veel beter, maar vrouwen verdienen nog steeds een stuk minder dan mannen, tenzij ze het kunstenaarschap ter zijde stellen voor een ‘echte’ baan. En op zaal? Daar durven de wetenschappers niets over te zeggen, omdat de beschikbare onderzoeken niet representatief zijn.
In deze AICA-Salon pakken we discussie op bij de beslissingen die genomen worden bij het aankopen en tonen van kunst. Hoe maak je beleid dat vrouwen daadwerkelijk vooruithelpt? Hoe doe je onderzoek en waarnaar? Is een 50/50-verdeling eerlijk? Hoe neem je als curator besluiten? Het gesprek met de panelleden wordt besloten met een gesprek met de zaal. We eindigen met de vraag: wat verwachten we van de schrijvende pers in het verbeteren van de positie voor vrouwen in de kunst?
Onze gasten zijn:
Andrea D. Davina, Directeur Stichting Niemeijer Fonds Bram Donders, onderzoeker verbonden aan het Van Gogh Museum Amsterdam Barbara Visser,kunstenaar en filmmaker Mirjam Westen, freelance curator, van 1991 – 2022 conservator hedendaagse kunst Museum Arnhem
ook sluit Lieke Wijnia aan, Hoofd Kennis & Collecties bij Stedelijk Museum Schiedam
Andrea D. Davina
Directeur van Stichting Niemeijer Fonds en groot voorstander van een vrouwenquotum in de (kunst-)wereld. Initiatiefnemer van de Theodora Niemeijer Prijs – de enige Nederlandse beeldende kunstprijs voor vrouwelijke kunstenaars. Het rapport over de positie van vrouwelijke beeldende kunstenaars dat werd uitgevoerd door de Boekmanstichting en in 2024 verscheen was een initiatief van het Niemeijer Fonds. De resultaten zijn op 28 maart 2024 overhandigd aan staatssecretaris Fleur Gräper van Cultuur en Media in het Mauritshuis in Den Haag.
Bram Donders
Bram Donders behaalde een bachelor- en masterdiploma Kunstgeschiedenis aan de Universiteit Utrecht en specialiseerde zich in 19e-eeuwse beeldende kunst. Hij werkte als junior conservator bij het Van Gogh Museum en als onderzoeker bij Museum Boijmans Van Beuningen, waar hij zich richtte op vrouwelijke kunstenaars en donateurs. Momenteel onderzoekt hij bij het Van Gogh Museum het werk van de Franse kunstenares Eva Gonzalès (1847–1883) voor een tentoonstelling in samenwerking met het Petit Palais. Bram werd genomineerd als Museumtalent door de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed en ontving een NWO Museumbeurs voor zijn onderzoek naar vrouwelijke schenkers en erflaters.
Barbara Visser is een conceptueel kunstenaar, regisseur en documentairemaker. In de meeste projecten die zij doet onderzoekt zij de onzekere relatie tussen registreren en dramatiseren, het spel met begrippen als origineel en kopie en de manier waarop geschiedenis en herinnering gevormd zijn door het individu en de samenleving. Het werk van Visser werd wereldwijd op vele exposities en filmfestivals vertoond. Tot 2024 gaf zij leiding aan het ‘F for Fact’ master programma aan het Sandberg Instituut in Amsterdam.
Haar film Alreadymade (productiejaar 2023, duur 87 min.) is een zoektocht naar de waarheid achter Fountain van Marcel Duchamp, een reflectie op wat kunst kunst maakt en een poging om Elsa von Freytag-Loringhoven tot leven te brengen.
Mirjam Westen
Mirjam Westen is freelance tentoonstellingsmaker en publicist en werkte tot 2022 als conservator hedendaagse kunst in Museum Arnhem. Zij cureerde o.a. Elck zijn Waerom. Vrouwelijke kunstenaars in België en Nederland 1500-1950 (samen met Katlijne Van der Stighelen) (1999-2000); rebelle. Art & Feminism (2009); Female Power. Spirituality, matriarchy & empowerment (2013) en Your Voice Matters (2019). In 2024 was zij curator van Heksenkruid – decolonising botany (12e editie Beelden op de Berg). Op dit moment is zij voorzitter van de jury Koninklijke Prijs voor Vrije Schilderkunst.
Lieke Wijnia
Dr. Lieke Wijnia is Hoofd Kennis & Collecties bij Stedelijk Museum Schiedam, waar ze medeverantwoordelijk is voor collectievorming, programmering en collectiebeheer. Als conservator maakte ze eerder de tentoonstellingen Maria Magdalena (2021) en De Schepping van de Wetenschap (2024) bij Museum Catharijneconvent. Hier was ze ook verantwoordelijk voor het moderne & hedendaagse kunstbeleid en de verwervingen op dit terrein. Ze publiceert regelmatig over religie in hedendaagse kunst en is te beluisteren in de podcast Scheppingsdrift.
Moderatie en samenstelling Saskia Monshouwer
Dinsdag 25 februari. Locatie: Perdu, Kloveniersburgwal 86, Amsterdam. Toegang: gratis, ook voor niet-AICA-leden. Aanmelden via info@aicanederland.org wordt op prijs gesteld. Inloop: vanaf 19.00 uur
Panelgesprek: 19.30 – 20.30
Discussie met zaal: 20.30 – 21.00
Filmfragmenten: Alreadymade van Barbara Visser
Ter nagedachtenis aan
Tineke Reijnders (1941-2022), Liesbeth Brandt Corstius (1940-2022) en Wies van Moorsel (1935-2024).
Over de AICA-Salon
Tijdens de AICA-Salons houden AICA-leden en/of gastsprekers een prikkelende presentatie over een actueel onderwerp dat betrekking heeft op de kunstkritiek. Daarnaast is er volop ruimte voor discussie. Aansluitend is er een borrel.
De Salons vinden meestal plaats in Perdu, aan de Kloveniersburgwal in Amsterdam. AICA-leden zijn van harte welkom om zelf thema's aan te dragen, ook is het bestuur nadrukkelijk op zoek naar locaties buiten de Randstad om samen te komen.
De AICA-Salons zijn ook toegankelijk voor belangstellenden die (nog) geen lid zijn van AICA-Nederland.
Op vrijdagmiddag 24 januari om 15 uur bezoeken we gezamenlijk het vernieuwde museum Cobra in Amstelveen. Daar bekijken we de tentoonstelling 'The New Mother Sculptures', de speelse tentoonstelling die Ad de Jong maakte , en de tentoonstelling 'Voices From a Simmering City' van Sylvie Zijlmans & Hewald Jongenelis. De nieuwe directeur, Suzanne Wallinga, zal ons, leden van AICA Nederland, ontvangen en na een gezamenlijk museumbezoek willen we graag toosten op het nieuwe jaar.
Inloop vanaf 14:45 – toegang gratis op vertoon van AICA-kaart.
Vooraf aanmelden wordt op prijs gesteld – via info@aicanederland.org
Over 'The New Mother Sculptures': The New Mother Sculptures is een tentoonstelling samengesteld door de bekende Nederlandse kunstenaar en curator Ad de Jong. Ruim vijftig sculpturen van in Nederland woonachtige kunstenaars worden in een unieke setting getoond. Een speciaal aangelegde lemen vloer en een soundscape bieden de bezoeker een nieuwe manier om kunst te ervaren: niet alleen visueel maar met inzet van alle zintuigen.
Deelnemende kunstenaars:
Maria Roosen, Hilke Walraven, Corine Zomer, HW Werther, Annegret Kellner, Yair Callender, Kristine Hymøller, Hester Oerlemans, Henk Visch, Sachi Miyachi, Théophile Blandet, Lisa Sebestikova, Saar Scheerlings, Maya Berkhof, Maaike Kramer, WONNE, Job Koelewijn, Elena Giolo, Diana Scherer, Jonas Ohlsson, Izaak Zwartjes, Arjanne van der Spek, Esther de Graaf, Femmy Otten, Hans van den Ban, Gijs van Poecke, Klaartje van Essen, Laura Canha Malpique, Mickey Yang, Simon Wald-Lasowski, Rens Spanjaard, Ad de Jong, Jordan Herregraven, Loma Doom, Maartje Korstanje, Afra Eisma, Ellen Yiu en Suzanne Plomp.
PS: de volgende reguliere Salon is op 25 februari vanaf 19:30 in Perdu
Een kunstcriticus volgens AI-kunst-generator Magic Studio
ChatGPT viert bijna zijn tweede verjaardag. Hoewel de recensent op dit moment veel betere teksten kan produceren, heeft de opkomst van kunstmatige intelligentie het vak van de kunstcriticus al beïnvloed. Al was het maar door de vraag op te werpen welke aspecten van het werk zo menselijk zijn dat ze niet geautomatiseerd kunnen worden.
Op dinsdag 12 november verkennen we de invloed van kunstmatige intelligentie op de kunstkritiek. Hoe verandert AI de manier waarop we over kunst schrijven en denken?
Tijdens deze AICA-salon onderzoeken we hoe schrijvers nu al gebruik maken van kunstmatige intelligentie. AI kan ondersteunen bij onderzoek, helpen bij het zoeken naar woorden, en op andere manieren bijdragen aan het maakproces van een recensie of een andere vorm van kunstbespreking. Natuurlijk staan we ook stil bij de bezwaren rondom het gebruik van kunstmatige intelligentie: hoe zit het bijvoorbeeld met het auteursrecht van de schrijvers waarop de kunstmatige intelligentie op is gebaseerd? Kan de technologie in potentie een bedreiging zijn voor schrijvers om betaald te worden, zoals het al het geval is voor vertalers die inkomsten mislopen?
In een korte lezing beschouwt Laurens Otto “content” – een genre dat door mensen en bots wordt gegenereerd om te circuleren binnen de condities van AI. Hoe verhoudt de opkomst van content zich tot kunstkritiek?
Arif Kornweitz vergelijkt in zijn presentatie 'Inside the High-Dimensional White Cube' de veel-dimensionale ruimte, een concept dat in machine learning wordt gebruikt voor het genereren van tekst of beeld, met de manier waarop de 'white cube' galerieruimte functioneert volgens Brian O'Doherty's analyse.
Ook zal Joke de Wolf, voorzitter van AICA Nederland, verslag doen van het congres van AICA-International in Roemenië (4-9 november) dat de omgang voor kunstcritici met AI als thema heeft. Meer informatie over het congres is hier te vinden.
Praktisch
De Salon begint om 19:30 uur, inloop vanaf 19:00 uur. Locatie: Perdu, Kloveniersburgwal 86, Amsterdam Toegang: gratis, ook voor niet-AICA-leden. Aanmelden via info@aicanederland.org wordt op prijs gesteld.
Over de AICA-Salon
Tijdens de AICA-Salons houden leden van AICA-Nederland, de Nederlandse afdeling van de internationale vereniging voor kunstcritici AICA en gastsprekers een presentatie of een panel over een actueel onderwerp dat betrekking heeft op de kunstkritiek. Daarbij is er ook ruimte voor onderlinge discussie. Aansluitend is er een borrel.
Wat doet een redacteur eigenlijk? Op dinsdag 17 september duiken we dieper in de veelzijdige rol van de redacteur bij het tot stand komen van kunstpublicaties.
Voor velen betekent redigeren simpelweg het corrigeren en verbeteren van een tekst, maar in de praktijk omvat het werk vaak meer. Een redacteur is een stille verbinder, de
onzichtbare kracht achter de schermen. Welke verantwoordelijkheden horen daarbij, en waar houden die op? Moeten diens onzichtbare bijdragen meer erkenning krijgen?
De redactionele wereld is voortdurend in beweging, met nieuwe uitdagingen en verantwoordelijkheden die de grenzen van het vak steeds opnieuw definiëren. Hoe is het
werk van de redacteur door de jaren heen veranderd, en wat kunnen we in de toekomst verwachten?
Tijdens het panelgesprek op dinsdag 17 september verkennen we deze en andere vragen. We gaan in gesprek met Din Pieters (oud-hoofdredacteur Museumtijdschrift) Esmee Postma (redacteur Museum Boijmans van Beuningen en freelance criticus en curator) en Masha van Vliet (redacteur Stedelijk Museum en Tubelight)
Tussendoor is er een Klein Dictee der Nederlandse Kunst – met zelfs voor de meest ervaren kunstschrijvers verraderlijke valkuilen.
Praktisch
De Salon begint om 19:30 uur, inloop vanaf 19:00 uur.
Locatie: Perdu, Kloveniersburgwal 86, Amsterdam
Toegang: gratis, ook voor niet-AICA-leden. Aanmelden via info@aicanederland.org wordt op prijs gesteld.
Over de AICA-Salon: Tijdens de AICA-Salons houden leden van AICA-Nederland, de Nederlandse afdeling van de internationale vereniging voor kunstciritici AICA en/of gastsprekers een prikkelende presentatie of een panel over een actueel onderwerp dat betrekking heeft op de kunstkritiek. Daarnaast is er ook ruimte voor onderlinge discussie. Aansluitend is er een borrel.
Rory Pilgrim, The Horse Has the Purse, 2021, olieverf, potlood, wascokrijt en nagellak op walnoothout, 30 x 22,5 cm. Courtesy de kunstenaar en galerie andriesse~eyck
Het is inmiddels een nieuwe traditie: onze AICA-Salon op locatie om het culturele seizoen af te sluiten voordat de zomervakantie begint. Vorig jaar bezochten we samen de tentoonstelling Het oog van Jan Veth. Schilder en criticus rond 1900 in het Dordrechts Museum, Dit jaar nodigen we u uit om samen de solotentoonstelling van Rory Pilgrim te bezoeken in Landhuis Oud Amelisweerd in Bunnik. Meer informatie over de tentoonstelling en het Landhuis leest u hier
De AICA-Salon op locatie is gepland op woensdagmiddag 17 juli, 15:00 uur. Lotte Walrave, directeur van Stichting Landhuis Oud Amelisweerd, en Laurie Cluitmans, conservator van het Centraal Museum in Utrecht en curator van de tentoonstelling, zullen ons ontvangen en rondleiden door het landhuis en de tentoonstelling. Na afloop biedt AICA de leden en sprekers graag een drankje aan in het Koetshuis van het landgoed.
We starten om 15:00 uur. U heeft met uw AICA-kaart gratis toegang tot het Landhuis. Landgoed Oud Amelisweerd is goed bereikbaar met het openbaar vervoer en met de auto. Voor wie graag samen reist, wij verzamelen om 14:25 bij perron C3 bij de bushaltes van Station Utrecht Centraal, en vertrekken om 14:32 met bus 41 naar bushalte Oud-Amelisweerd. Vanaf daar is het nog zo'n 7 minuten lopen.
Aanmelden is gewenst, en dat kan door een email te sturen aan info@aicanederland.orgIntroducees zijn van harte welkom. Hopelijk tot ziens in Bunnik!
het bestuur van AICA Nederland Joke de Wolf (voorzitter), Saskia Monshouwer (secretaris),Julia Steenhuisen (penningmeester), Christel Vesters, Zoë Dankert en Jorne Vriens
Alvast een paar nieuwe data voor de AICA-kalender:
26 juni, vanaf 19 uur: jaarvergadering van AICA Nederland, in Perdu, Amsterdam
17 juli, 15 uur: AICA-Salon op locatie – gezamenlijk bezoek van Landhuis Oud Amelisweerd en de tentoonstelling van Rory Pilgrim
4-9 november: congres van AICA-International, deze keer georganiseerd door AICA Roemenië, in Boekarest en Iasi, lees de Call for Papers en meer toelichting hier (deadline voor bijdragen is 7 juli)
'Strangers Everywhere', Claire Fontaine, 2004/2024, te zien in de 60e Biënnale van Venetië. Foto: Joke de Wolf
Tienduizenden kunstdirecteuren, galeriehouders, curatoren, verzamelaars én kunstcritici verzamelden zich vanaf 16 april in Venetië. De 60e Biënnale voor beeldende kunst had er de previewdagen: curator Adriano Pedrosa toonde er zijn tentoonstelling 'Foreigners Everywhere' – 'Stranieri Ovunque'. Je kunt die titel zien als een commentaar op het Europese immigratiebeleid, ironisch of juist triomfantelijk. Daarnaast kan je ook het woord 'queer' als een vertaling zien van 'stranieri', 'étrangers' en 'estrangeiro'. Er zijn daarom eigen ruimtes voor de 'queer artist', de 'outsider artist' , de 'folk artist' en de 'indigenous artist'. De titel koos Pedrosa uit een kunstwerk van het Frans-Italiaanse kunstcollectief Claire Fontaine, het werk uit 2004 is ook zichtbaar bij de entree van de tentoonstellingen in de Giardini en de Arsenale, en in uitgebreide vorm in de boothuizen voor het Italiaanse paviljoen.
Nooit kwamen er meer kunstenaars uit het Globale Zuiden, nooit eerder gingen zo veel van de prijzen naar kunstenaars uit die 'andere helft' van de globe. Ook de negentig nationale paviljoens schikten zich in hun keus voor kunstenaars en benadering opvallend vaak naar het hoofdthema. Nederland was daarin, met de tentoonstelling door het Congolese collectief CATPC, samen met Renzo Martens en curator Hicham Kalidi, bepaald niet de enige. Die keus leidt tot een vreemde tegenstelling: de galeries, musea en curatoren zijn grotendeels nog steeds afkomstig uit de voormalige koloniale grootmachten. Zij gebruiken het evenement ook als moment om samen te komen en afspraken te maken met collega's en kunstenaars over komende tentoonstellingen en samenwerkingsdeals. De nu deelnemende kunstenaars en collectieven zijn nog steeds afhankelijk van die koloniale structuren. Dat leidt tot de vraag of het misschien tijd is voor de kunstwereld om de hoogtepunten ook elders te vieren. Niet alleen in Athene, zoals bij documenta 14, maar werkelijk in het globale zuiden. Oftewel: is de Biënnale van Venetië in Venetië nog wel op zijn plek? Moet er weer meer aandacht komen voor de artistieke betekenis van de werken? Of is het juist een noodzakelijke stap in een nieuwe richting?
Jorne Vriens en Joke de Wolf – beiden bestuurslid van AICA Nederland – waren beiden als kunstcriticus op de previewdagen van de biënnale. Jorne publiceerde er al over op Hard//Hoofd, u kunt zijn bespreking hier lezen. Bij deze Salon zullen ze hun ervaringen delen in (veel) beeld, toelichting, en uiteraard ook kritiek. Na hun presentatie is er volop ruimte voor discussie met de andere aanwezigen.
Plaats en datum: dinsdag 30 april, in Perdu, Kloveniersburgwal 86, Amsterdam
Inloop vanaf 19 uur, start 19:30.
Toegang gratis, graag aanmelden via info@aicanederland.org
Over de AICA-Salon: Tijdens de AICA-Salons houden leden van AICA-Nederland, de Nederlandse afdeling van de internationale vereniging voor kunstciritici AICA en/of gastsprekers een prikkelende presentatie over een actueel onderwerp dat betrekking heeft op de kunstkritiek. Daarnaast is er volop ruimte voor discussie. Aansluitend is er een borrel.
Jan van Munster,12 x IK (1999), installatie Abdijplein Middelburg, glas, argon, transformators. Foto: Ruden Riemets
Op dinsdagavond 27 februari gaan kunstcritici Hanne Hagenaars, Zippora Elders en Lena van Tijen met AICA-bestuurslid en kunstcriticus Christel Vesters in gesprek over de rol van het ik in hun werk. Steeds vaker brengen kunstcritici, behalve hun mening, ook hun persoonlijke beleving en (levens)ervaring in stelling in kunst kritische teksten. Welke functie heeft deze persoonlijke toon ten aanzien van de lezer? En hoe verhoudt zij zich tot de veronderstelde objectiviteit van de criticus? 'The personal is political', schreef de feministische activiste Carol Hanish in 1970, maar hoe verhouden het persoonlijke en politieke zich in de kunstkritiek?
Van beeldend kunstenaars is het inmiddels geaccepteerd dat zij autobiografische elementen in hun werk verwerken. De scheidslijn tussen kunstenaarschap en privé leven is meestal niet zo helder. Maar van de mensen die over hun werk schrijven, de kunstcritici en – journalisten, wordt nog steeds een bepaalde mate van objectiviteit verwacht, ook al bestaat zoiets als een 'objectief waardeoordeel' niet. Deze voorwaarde en claim van een objectieve kunstbeschouwing is de erfenis van een 'pure' modernistische kunstkritiek (denk: Clement Greenberg), die van de kunstcriticus verlangt zijn of haar subjectieve oordeel te staven aan bijvoorbeeld maatgevende meesterwerken uit de (westerse) kunstgeschiedenis. Esthetiek is het doel; politiek, maatschappelijke discussies, individuele meningen, laat staan persoonlijke gevoelens, dienen buiten het domein van de kunstkritiek gehouden te worden. De kunstgeschiedenis – en in het verlengde de kunstkritiek – was immers een heldere, overzichtelijke aangelegenheid.
Ons beeld van de kunst, de kunstgeschiedenis én van de wereld om ons heen, is inmiddels sterk veranderd. Heldere categorieën, strakke scheidslijnen, dominante narratieven en 'de' waarheid bestaan voor velen niet meer. In plaats daarvan is ieders ervaring, ieders mening, ieders realiteit er één in een diverse en meerstemmige wereld. De kunstkritiek verandert mee: niet langer verplicht afstandelijk en objectief, maar een genre waarin het mens-zijn, en de culturele, etnische, gender, economische identiteit en politieke oriëntatie van de auteur expliciet kunnen worden ingezet om kunstwerken of de kunstwereld in brede zin van context te voorzien.
Hanne Hagenaars, Zippora Elders en Lena van Tijen vertegenwoordigen drie generaties vrouwelijke kunstcritici, die ieder om eigen redenen hun kunstbeschouwingen vervlechten met persoonlijke observaties, herinneringen of gebeurtenissen uit hun eigen leven. Voor de een is verwevenheid van kunst en leven a priori. Kunst biedt lessen voor het leven en gaat over thema's waar we allemaal mee te maken hebben. Voor de andere is het schrijven in de 1e-persoon een bewuste keuze om de lezer transparantie te bieden over wie er vanuit welk perspectief aan het woord is. Er is ruimte voor twijfel en persoonlijke overpeinzingen. De ik-schrijvende criticus biedt zo tegenwicht aan de traditionele persoon van de criticus-connaisseur wiens woord decennia lang wet was.
De avond is samengesteld en wordt gemodereerd door AICA bestuurslid en kunstcriticus Christel Vesters. Aanvang: 19:30 uur. Na afloop is er zoals gebruikelijk een borrel en de gelegenheid om verder te praten. Voertaal van de bijeenkomst is Nederlands.
Ook in 2024 organiseert AICA weer een aantal salons: gesprekken en debatten over actuele thema's in de kunstkritiek, van theoretische beschouwingen tot praktische struikelblokken, met en voor AICA-leden, belangstellenden en speciale genodigden. De salons worden gehouden in de theaterzaal van Perdu, Kloveniersburgwal 86, Amsterdam. Inloop vanaf 19 uur, aanvang programma 19:30 uur.
De afbeelding bij aankondiging van de Salon is van Jan van Munster. Sinds 1987 duikt in het werk van Van Munster het IK-teken regelmatig en in zeer uiteenlopende vormen op.
Meer informatie over de sprekers:
De praktijk van Hanne Hagenaars focust zich op de verbintenis tussen kunst en leven. Hagenaars was initiatiefneemster van het tijdschrift The Dummy Speaks en oprichtster van het kunsttijdschrift Mister Motley over actuele kunst. In 2006 publiceerde ze haar boek Geen wolk, hoe kunst mijn leven redde. En in 2022 kwam haar boek Missen als een ronde vorm uit. Hagenaars werkte als curator van het Studium Generale voor de KABK en gaf jarenlang les aan diverse academies. Ze schrijft essay’s en maakt tentoonstellingen, zoals Aan de rand van de hemel (visioenen) voor museum Krona in Uden (samen met Gijs Assmann) en de tentoonstelling 31553580 (obsessie) voor nummers & schema’s voor het Museum van de Geest (samen met Jan Hoek).
Zippora Elders werkt internationaal als curator en adviseur, en schrijft regelmatig voor kunstplatformen, publicaties en daarbuiten. Elders studeerde kunstgeschiedenis en curatorial studies met bestuurskunde en filosofie. Ze was onder andere directeur van Kunstfort bij Vijfhuizen, cocurator van Sonsbeek en curator van Foam. Vorige maand rondde ze haar af als het Hoofd Curatorial Department & Outreach van Gropius Bau in Berlijn. Ze is betrokken bij kunstonderwijs en actief als bestuurder van organisaties in kunst, muziek en literatuur.
Lena van Tijen is een Nederlands-Kroatische schrijver, vertaler en boekverkoper. Haar teksten verschenen in De Groene Amsterdammer, Metropolis M, en het Belgische kunsttijdschrift GLEAN (voorheen HART). Haar vertalingen waren te lezen in het literaire tijdschrift Terras en De Gids. In 2022 werd haar tekst Mag het weg?bekroond met de Prijs voor de Jonge Kunstkritiek in de categorie essay.
Wat als de criticus ook poëzie en proza schrijft? Hoe verhouden de verschillende genres zich dan tot elkaar binnen één schrijfpraktijk? Daar gaan we het deze salon over hebben. Verwacht een avond waarin het ambacht van het schrijven centraal staat met inzichten vanaf de schrijftafel van een aantal veelzijdige schrijvers. We bespreken hoe kritisch en creatief schrijven zich tot elkaar verhouden en hoe je de kunst van anderen beoordeelt als je zelf ook maakt.
U moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.