Kunstenaar Arnoud Holleman herschept donderdag 8 mei de Grote Brand van Hardenberg (Overijssel) die dan precies 300 jaar daarvoor het stadje in as legde. Aanstichtster was toen Aaltje Kraak, die onvoorzichtig met een kaars in haar bedstee manoeuvreerde. Holleman neemt de brand als uitgangspunt voor overdenking over vernietiging, vernieling en vernieuwing in het kader van de huidige stadvernieuwing van Hardenberg. Om de cultuurgeschiedenis van de stad te onderzoeken, ondernam Holleman een zoektocht van een jaar, die hij documenteerde op zijn website www.aaltjekraak.nl . Hij doet wonderlijke ontdekkingen, zoals de luchter (van Poul Henningsen) uit de trouwzaal van het gemeentehuis, nu hangend in een aspergekwekerij.  

De brand en een groot vuurwerk zijn 8 mei vanaf 21.00 te ondergaan in het stadcentrum van Hardenberg, als afsluiting van een dag met een historisch perspectief waaraan ook de burgemeester deelneemt. Voor meer info ga naar www.aaltjekraak.nl

Gert Jan Kocken: 'Defacing', Annunciation,  Swanden defacement 21 December 1528, 150 x 105 cm.  (fotowerk, 2006)

De nominaties voor de AICA Oorkonde 2006-2007, ditmaal in de categorie 'tentoonstellingen', zijn bekend gemaakt. Opmerkelijk is dat niet alleen tentoonstellingen van hedendaagse kunst zijn genomineerd, maar tevens van toegepaste kunst en kunst uit het (recente) verleden. Tot 18 mei kunnen AICA leden stemmen op 5 tentoonstellingen die in 2006 en 2007 in Nederland hebben plaatsgevonden: Pretty Dutch, het 18de eeuwse porseleinoverzicht in het Fries Museum, Other Voices, Other Rooms: Andy Warhol, een overzicht van  zijn film- en video werk in het Amsterdamse Stedelijk Museum, Peter Struycken in het Groninger Museum, Tino Sehgal, een keuze uit de collectie van het Stedelijk Museum, het overzicht Daan van Golden: Golden Years in Museum Boijmans van Beuningen en Defacing, een presentatie van fotowerken door Gert Jan Kocken in Stedelijk Museum Bureau Amsterdam.

De AICA Oorkonde wordt jaarlijks toegekend aan afwisselend een tentoonstelling, een kunstinstelling en een publicatie op het gebied van beeldende kunst. Eerder dit jaar werd de AICA Oorkonde voor een kunstinstelling uitgereikt aan BAK basis aktuele kunst in Utrecht.

De nominaties voor de tentoonstellingen worden hieronder hieronder met een korte tekst gemotiveerd. Read more

Interieur 21Rozendaal

21Rozendaal, een nieuwe ruimte voor actuele kunst in Enschede, wordt dinsdag 22 april geopend in aanwezigheid van koningin Beatrix. De tentoonstellingsruimte bevindt zich in de wijk Roombeek, die in 2000 werd verwoest door de vuurwerkramp. Search architecten te Amsterdam ontwierp het complex, dat tevens een cultuurhistorisch museum herbergt, rond en in de verwoeste voormalige katoenfabriek Rozendaal. 21Rozendaal gaat van start met een grootschalige installatie van Pjotr Müller, die daarvoor 900 m2 sloophout gebruikt. Müller bouwt vier paviljoens als antwoord op de architectuur van de herrezen wijk Roombeek.
Read more

Ill: Felix Weigand, This Week, 2008

De Inkijk, de etalage van de SKOR aan de Stadhouderskade/Ruysdaelkade 2 (1072 AG) wordt van 14 tot 20 april 2008 tot een kiosk getransformeerd. In plaats van allerlei soorten kranten en tijdschriften aan te bieden, heeft deze kiosk een enkele krant in het assortiment. THIS WEEK, die gratis wordt verspreid en in eigen beheer uitgegeven, is fictief van aard: de krant bestaat uitsluitend uit krantenkoppen ontdaan van hun context. Referenties aan geografie, politiek of tijd ontbreken.
De krant THIS WEEK is onderdeel van een langlopend project van Felix Weigand, getiteld Shortforms. Dat project behandelt verschijnselen van snelheid in een jachtige maatschappij en de gevolgen daarvan.

Van 15 tot 20 april 2008
Van 16.00 uur tot 22.00 uur
Opening: Maandag 14 April, om 19.00 uur

For English version click here Read more

Ill. 'Het geven van gastvrijheid is een geste die respons uitlokt.'

Museum De Pont en stichting Gastatelier Van de Nieuwe Dingen organiseren een boekpresentatie en debat op zaterdag 12 april om 14.00 uur. De publicatie "Van de Nieuwe Dingen 1996-2006" documenteert twintig presentaties van beeldend kunstenaars in het Tilburgse gastatelier waarvan Leen Bedaux en Huub van de Loo gedurende tien jaar de curators zijn geweest. De publicatie is vormgegeven door Roger Willems.

Onderwerp van het debat is het artikel dat Tineke Reijnders voor de publicatie heeft geschreven. In ‘Gastvrijheid als motor van nieuwe dingen’ introduceert Reijnders het begrip ‘gifteconomie’ in de context van kunstenaarsinitiatieven. ‘Het geven van gastvrijheid is een geste die respons uitlokt’, aldus Reijnders.

Read more

Damien Hirst: For the Love of God, 2007. Foto: Getty Images 

In The Guardian van 18 maart jl. vraagt kunstcriticus Adrian Searle zich af wat de rol en invloed van kunstkritiek kan zijn. Hij haalt uit naar collega's die zichzelf pas van betekenis achten als zij een vernietigende recensie schrijven: 'Controversy, the smell of blood, the whiff of scandal – this makes careers. It also sells newspapers and magazines.'

Door Adrian Searle (uit/from The Guardian, 18 March 2008)

You can whack them with a shovel. You can shoot them, poison, stab or throttle them. You can threaten their families and you can hound them in the press; you can put them down any way you like, but some artists refuse to stay down. What does this tell us? That artists are the undead? Or, worse, that criticism is in crisis? At almost every international art fair over the past few years, there has been a panel discussion about the crisis in art criticism. I have found myself talking about the topic in London, Madrid, Berlin and Miami. Wherever critics are paid to gather (you wouldn't catch us in the same room otherwise), they go on about the crisis. These debates have become an occupational hazard – but they also pay well. If I had known there was money in it, I would have invented a crisis myself.
At Art Basel in Miami Beach last December, just as we were about to go out and perform on the imminent death of criticism and to answer such questions as "What is art criticism today and why is it relevant?" and "Is money the new art criticism?", the Las Vegas-based critic Dave Hickey said he felt like Donald Duck at the Last Supper. Being Donald Duck is at least livelier than being a dinosaur, drowning in a dismal swamp. Verder lezen/Continue reading klik/press http://arts.guardian.co.uk/art/visualart/story/0,,2266222,00.html

Stephen Wilks, Rat Race (prototype), 2008. Te zien tot en met 29 maart in Galerie Paul Andriesse, Amsterdam.

28 Kunstenaars nemen deel aan Sonsbeek 2008, de tiende aflevering van de internationale beeldententoonstelling in Arnhem. Dit jaar staat de tentoonstelling onder artistieke leiding van Anna Tilroe, die als thema het begrip 'grandeur' koos. Zij wil op Sonsbeek 2008 sculpturen en installaties presenteren die 'meer wil(len) zijn dan kunst voor de kunstwereld'. Op 8 juni a.s. zullen de kunstwerken van de 28 kunstenaars dan ook door honderden inwoners van Arnhem (voor de gelegenheid verenigd in gilden), door de binnenstad worden gedragen, voordat ze in Park Sonsbeek worden geplaatst. Of de kunstwerken ook in samenwerking met de bewoners zijn gemaakt vermeldt het persbericht niet. Wel word nadrukkelijk gezocht naar betrokkenheid van het publiek bij de kunst.

Deelnemende kunstenaars komen onder meer uit Frankrijk (Alian Séchas, Jean-Michel Othoniel), Kameroen (Joseph Sumégné), de VS (Brody Condon, Charlie Roberts, Rona Pondick), Groot-Brittannië (Stephen Wilks (zie afbeelding), Thomas Houseago), Zuid-Afrika (Willem Boshoff), Japan (Yasue Maetake), België (Michel Francois) en Argentinië (Tomas Saraceno). Nederlandse deelnemers zijn Eylem Aladogan, Hans van Houwelingen, Johan Simons, Lara Schnitger, Marijke van Warmerdam, Mella Jaarsma (i.s.m. de Indonesische Nindityo Adipurnomo) en Rini Hurkmans.

Op 13 juni vindt zowel de persopening als de officiële opening plaats. De tentoonstelling duurt van 14 juni tot en met 21 september 2008. Voor een bezoek aan de website van Sonsbeek 2008 en een volledig overzicht van de deelnemende kunstenaars klik op http://www.sonsbeek2008.nl/kunstenaars 

 

Ida van der Lee: Sloophamer Schatkamer. Zaandam, 2003-2004. 

Onder de titel Zonder kunstenaars geen kunst organiseert een groep kunstenaars en kunstcritici vanaf vandaag een handtekeningactie tegen het huidige subsidiebeleid voor de beeldende kunst. De actie loopt vooruit op de besluiten van minister Plasterk over de verdeling van subsidies komende maart. De actie wordt ondertekend door kunstenaars als Ida van der Lee, Jerome Symons, Henk Visch, Joost Conijn en Karin Arink en kunstcriticus Anne Berk. De groep pleit met de actie voor een verruiming van de kunstenaarssubsidies (individuele subsidies, basisstipendia en Wwik), een verhoging van de budgetten voor kunst in de openbare ruimte en een verhoging van het kunstbudget op de rijksbegroting 0,48 % naar 1 % van het BNP. Verder wordt de suggestie gedaan voor het opzetten van een 'Mecenas fonds' uit private en publieke gelden. Ook zou voor Nederlandse kunst meer aandacht moeten komen in een speciaal museum en via tv programma's.

In december 2007 organiseerde Zonder kunstenaars geen kunst een handtekeningenactie per e-mail, gericht aan Tweede kamerleden. Volgens het platform stuurden duizenden kunstenaars een e-mail, waardoor de KunstKoopregeling werd gered.

Het platform wordt gesteund door onder meer Sjarel Ex, directeur Museum Boijmans van Beuningen, Tijmen van Grootheest, Voorzitter college van Bestuur Rietveld Academie, Stijn Huijts, directeur Het Glaspaleis en de galeriehouders Erik Bos (Nouvelles Images) en Tanya Rumpff.

Om de website van het platform te bezoeken klik op http://zonderkunstenaarsgeenkunst.wordpress.com/ Op de website http://www.kunstsubsidiedebat.nl/ is de discussie te lezen over kunstsubsidies. Deze site is nu echter gesloten voor nieuwe bijdragen. 

Marijke van Warmerdam: Catch, 1999. Kleurenfoto, di-bond, plexiglas.(courtesy Marijke van Warmerdam, The Fruitmarket Gallery)

Tijdens de kunstbeurs Art Rotterdam 2008 hield Janneke Wesseling, kunstcriticus voor NRC Handelsblad, een lezing over het voorgenomen restrictieve kunstenaarsbeleid van het fonds BKVB en de Mondriaan Stichting. Subsidie aan kunstenaars is volgens Wesseling noodzakelijk voor het doorbreken op internationaal niveau, zowel in musea als op de vrije markt. 'Het geringe vertrouwen in de eigen kunstenaars van Ter Braak en Luiten berokkent de kunstenaars en ook hun eigen fondsen schade'

door Janneke Wesseling

Hedendaagse kunst is, internationaal bezien, populairder dan ooit. De kunstmarkt bevindt zich sinds een jaar of vijf in een ongekende hausse. Vooral jonge kunstenaars doen het goed. Ook met de musea gaat het goed: er komen nog steeds nieuwe bij, en bezoekersaantallen blijven stijgen. In Nederland is de stemming minder euforisch. Weliswaar vertonen ook onze musea stijgende bezoekcijfers, maar verder lijkt er niet veel positiefs te melden. Het geklaag is tenminste niet van de lucht. Het begon met de publicatie, vorig jaar, van de bundel Second Opinion, over beeldende kunstsubsidie in Nederland. Volgens de directeuren van de twee belangrijkste subsidiefondsen, Lex ter Braak van het Fonds voor beeldende kunsten, vormgeving en bouwkunst en Gitta Luiten van de Mondriaanstichting, bevordert het Nederlandse subsidiebeleid middelmatige kunst en ontbreekt het kunstenaars aan de prikkel om aansluiting te zoeken bij de maatschappij. Anderen menen, zo blijkt uit het debat dat op de publicatie volgde, dat de Nederlandse kunstwereld in zichzelf gekeerd is en zich in een isolement bevindt ten opzichte van het buitenland.
Read more

Romuald Hazoumé: Moon, 2003. Detail installatie dokumenta 12, 2007

In Kaapstad is in november 2007 de sectie AICA Africa opgericht tijdens een seminar georganiseerd door het Visual Art Network of South Africa (VANSA) en AICA. Tijdens het seminar werd ingegaan op de culturele en economische context waarin Afrikaanse instituties op het gebied van beeldende kunst functioneren. Eerdere soortgelijke bijeenkomsten vonden plaats in Dakar, Senegal (2003) en Addis Ababa, Ethiopië (2006). Deelnemende landen waren Egypte, Mozambique, Marokko, Ivoorkust, Botswana, Groot-Brittannië, Zimbabwe, Namibië, Zambia, Frankrijk, Angola, Zuid Afrika en Nederland. Hieronder volgt het verslag van de bijeenkomst door Tineke Reijnders. Ze constateert enthousiasme en ook enkele taboes: kolonialisme en de onderpresterende rol van de ANC regering blijven onbesproken.

door Tineke Reijnders

Meteen al op de eerste ochtend ontvouwden zich de contouren. Dit werd een frisse gebeurtenis met historische vergezichten. Het was niet alleen de toegewijde toon of de nieuwe informatie die de deelnemers op het puntje van de stoel hielden. Het was vooral de energie die na ieder blokje voordrachten voelbaar werd tijdens de open discussies. Daar zaten ze op een rij, de kunstexperts die Zimbabwe, Zuid-Afrika, Zambia, Namibië, Botswana en Mozambique vertegenwoordigden. Verrast om elkaars verhaal te kunnen horen, verheugd om voor het eerst samen op een rij te zitten. De volgende dagen zouden ook Egypte, Marokko, Angola, Ivoorkust en opnieuw Zuid-Afrika de betekenis van de jonge contacten versterken. AICA is volgens de internationaal actieve kunstenaar en curator William Miko uit Zambia, de eerste instantie die zoveel Afrikaanse landen bijeen heeft gebracht. Het verlangen om elkaar voortaan over en weer bij activiteiten op het gebied van beeldende kunst te betrekken, heeft zich al bij voorbaat in de bijdragen genesteld. De hoop op een sterk netwerk en grotere zichtbaarheid van Afrikaanse kunst wordt in vele toonaarden verwoord. Dat op de laatste conferentiedag een eerste Afrikaanse afdeling van AICA kan worden opgericht, de wereldwijde internationale vereniging van critici waarbij meer dan zeventig nationale secties zijn aangesloten, is het glorieuze bewijs van vertrouwen in een dynamische toekomst. Een toekomst die morgen los kan barsten Gelijke tred met de actuele werkelijkheid houdt dit vertrouwen echter niet. Veel landen missen iedere vorm van culturele infrastructuur. In Botswana, dat zo groot is als Frankrijk, vertelt Neo Matome, kreeg tot voor kort maar een klein percentage van de krap twee miljoen inwoners onderwijs en ook nu er wel veel scholen zijn, ontbreekt het aan kunstonderwijs. William Biko vergelijkt met metaforische ironie de kunstsituatie in zijn land met “Kundwe”, de periode voor zonsopgang, om vervolgens te nuanceren hoe verschillende kunstenaarsinitiatieven in bloeiende samenwerking hebben weten te treden met banken, grote hotels en andere ondernemingen. Er is geen kantoor meer zonder actuele Zambiaanse kunst en volgend jaar gaat er als onderdeel van de universiteit een kunstopleiding van start. Joseph Mandisia vertelt dat er een bestelauto is aangekocht waarmee de nationale collectie van Namibië in de vorm van ingelijste reproducties naar gemeenschapscentra en scholen wordt gebracht. Heeten Bhagat memoreert een “spectacular decline of art” in de laatste tien jaar. Het maakt de National Gallery onder zijn leiding van de weeromstuit tot speelterrein van hoop. Met kleine flyers lokt hij het publiek naar binnen, een onderlegd publiek, dat lezingen bijwoont en hongerig is naar nieuwe ideeën. Het talent is er, de studenten zijn er. Ze noemen ons agitatoren in plaats van curatoren, zegt de charismatische Heeten. Read more