Bij de Prijs voor Jonge Kunstkritiek 2018 won Sarah van Binsbergen een van de twee basisprijzen in de categorie essay, met haar tekst 'Een camouflagepak van kippengaas. Waarom kunstenaars soms (on)zichtbaar worden in hun werk.'

AICA-Nederland liet haar essay vertalen naar het Engels en op de website van AICA-International plaatsen. Die vertaling is hier te lezen.

De Prijs voor de Jonge Kunstkritiek is een stimuleringsprijs voor critici en essayisten tot 35 jaar die schrijven over hedendaagse beeldende kunst. AICA Nederland is partner van het initiatief, samen met het Domein voor Kunstkritiek, De Nieuwe Garde en Prix de Rome.

Alle winnende teksten, dus ook die van Sarah, zijn hier in het Nederlands te lezen.

Verslag: Een internationaal midzomerdebat over de toekomst van kunstkritiek

Op de langste dag van het jaar kwam er een vraag binnen bij het AICA-bestuur: of we een Nederlandse kunstcriticus wisten om deel te nemen aan een internationaal debat over kunstkritiek in Harstad, in Noord-Noorwegen. Gefinancierd en geïnitieerd door het Noorse stimuleringsfonds voor Noorse dans en theater, PAHN, beeldende kunstcritici waren van harte welkom. Enige struikelblok: het debat was over zes dagen.

Na kort overleg binnen het AICA-bestuur en wat aanpassingen in mijn agenda stond ik zo op 26 juni in mijn winterjas op het vliegveld van Narvik. De vlucht van Oslo naar het noorden had even lang geduurd als die van Amsterdam naar Olso, tijd genoeg om een begin te maken met het herlezen van Hermans' Nooit meer slapen. Bij mijn aankomst om elf uur 's avonds was de zon nog niet ondergegaan, dat zou hij pas op 22 juli weer doen. Het was bewolkt en fris, maar ik had wel meteen een eerste muggenbeet te pakken.

Het debat over de kunstkritiek werd georganiseerd in het kader van het jaarlijkse theaterfestival in Harstad, Festspillene Nord-Norge oftewel Arctic Arts Festival. Een klein festival van een week dat de 'noordelijke kunst' wil stimuleren en tonen, het bestaat sinds 1965. Nadruk van het festival ligt op theater en dans, daarnaast is er ook een kleine tentoonstelling (die ik helaas niet kon bekijken omdat er in de ruimte een lezing werd gehouden – in het Noors) en straattheater. Financiering komt, naast de subsidie van Noorse staat, vooral van Statoil (tegenwoordig Equinor) het Noorse olie- en energiebedrijf dat ook de grootste werkgever is in Harstad en omgeving. Read more

Yesterday AICA International and its Committee on Censorship and Freedom of Expression  sent a letter to the Cuban government expressing its protest to the detainment of several artists in Havana earlier this month, and against the decree 349 that will censor and limit artistic freedom in Cuba. Cc’s were sent to Index on Censorship and the Organization of American States (OAS).

AICA International en haar Committee on Censorship and Freedom of Expression stuurden gisteren een brief aan de Cubaanse regering omte protesteren tegen de arrestatie van verschillende kunstenaars in Havana eerder deze maand en tegen verordening 349, die artistieke vrijheid in Cuba censureert en limiteert. CC's werden gezonden naar Index on Censorship en de Organization of American States.

Click the link for English and Spanish version / Klik op deze link voor de brief in de Spaanse en Engelse versie
https://aica-international.squarespace.com/news/

door: Din Pieters

Ik leerde Lidewijn kennen bij een werkgroep die de spraakmakende tentoonstelling Feministische Kunst Internationaal voorbereidde. Zij studeerde toen in Groningen kunstgeschiedenis. De manifestatie ging in 1978 van start in De Appel in Amsterdam, gevolgd door een rondreizende tentoonstelling die in 1979 begon in het Gemeentemuseum Den Haag.

Lidewijn was een uitstekende eindredacteur – streng maar rechtvaardig. Ze hield de touwtjes stevig in handen en was altijd loyaal aan het blad. Eerst was dat Vitrine en later, na de restyling waaraan wij gezamenlijk werkten, Museumtijdschrift.

Toegewijd als ze was, nam Lidewijn nauwelijks vakantie, maar ze genoot wel van korte reizen naar Parijs, Brussel of Duitsland om musea en tentoonstellingen te bezoeken. In Museumtijdschrift of op de website deed ze daarvan verslag. Voor de boekenrubriek schreef ze in bijna elk nummer een recensie.

Zo beschrijft ze in het laatste nummer van Museumtijdschrift dat in oktober verscheen, kort en helder de werking van de viola organista, een muziekinstrument dat door Leonardo da Vinci werd ontworpen. Het wordt bespeeld als klavier, maar klinkt als een strijkinstrument. Hedendaagse muziek was, naast beeldende kunst, een van Lidewijns passies. Ze bezocht veel concerten en zong zelf in verschillende koren.

Op 25 oktober is Lidewijn op bijna 65-jarige leeftijd overleden.